امروزه با بهره بردن از علم تمرین می‌توان پیشرفت‌هایی را در بین ورزشکاران و تیمهای ملی شاهد بود چرا که این علم می‌تواند بر اساس رشته‌های ورزشی برنامه‌های هدفمندی طراحی شود و به نتایج بهتری در عرصه‌های قهرمانی، جهانی، المپیک و … دست پیدا کرد.
بهزاد نوشادی در گفت‌وگو با سادس، اظهار کرد: علم تمرین در ایران در حد حرف است. در دنیا علم تمرین بنیادی است و بنیاد تمرینات تکنیکی و تاکتیکی، بدنسازی، آسیب شناسی ذهنی را شامل می‌شود که همگی مکمل هم هستند اگر این علم نباشد یک رشته قهرمانی خوب نمی‌تواند شکل بگیرد.
وی که دارای دکترای فیزولوژی ومتالوژی است اضافه کرد: یکی از عوامل فاصله‌های علم تمرین نداشتن تجهیزات، ابزار، دانش طراحی تمرین است که در چه زمانی، کجا، چگونه، چقدر و چه موقع کار کنیم یا اصطلاحا روشناسی یا طراحی تمرین است که در علم تمرین خیلی مهم هستند.
این استاد دانشگاه یادآور شد: متاسفانه در ایران علم تمرین از دانشگاه و آموزش جدا شده است یعنی جداگانه کمیته آموزش فدراسیون مدرک تولید می‌کند و از آن سو دانشگاه‌ها برای خودشان علم تمرین تدریس می‌کنند بدون این که خود استاد یکی از رشته‌ها را تجربه کرده باشد. اکثر اساتید علم تمرین فیزیک خوبی ندارند و اصلا ورزشکار نبودند. آنها افرادی درس‌خوان، نخبه و از نظر سنی مسن و یا خیلی چاق هستند. متاسفانه علم زده و سوادشان قابل انتقال به زمین نیست. علمی که اصطلاحا از تخته به زمین نیاید علم تمرین نیست بلکه شبیه‌سازی است.
نوشادی ادامه داد: استعدادها را باید شکوفا کرد. در برخی از رشته‌ها استعدادهایمان کور و از بین می‌روند و به نقطه اوج نمی‌رسند. این نقطه زمانی به وجود می‌آید که بتوانیم از نظر بیولوژیکی، داده‌های فنی را به ورزشکاران تزریق کنیم. یک ورزشکار را باید از نظر شخصیتی، روحی ـ روانی ـ انگیزیشی ، بافت بدنی، ژن بشناسیم و تمام ساختارها را هماهنگ و هم راستا کنیم تا ورزشکار به اوج برسد.
این مربی تیمهای ملی معتقد است کشورهای دنیا با داشتن دانش روز، امکانات، سرمایه، تجهیزات، نیرو و همچنین تلاش مربیان و قهرمانان می‌توانند ورزشکار را به اوج برسانند که متاسفانه ما هنوز در بند “خانه از پای بند ویران است ……… خواجه در بند نقش ایوان است” قرار داریم.
این دکترای فیزولوژی ومتالوژی با تاکید بر این که علم تمرین ۱۰۰ درصد اهمیت دارد و باعث موفقیت ایران در رده‌های المپیک و جهانی می‌شود، گفت: ما خیلی استعدادسوزی می‌کنیم. ما بیشتر در رشته‌های انفرادی قهرمان می‌شویم چون استعداد و پتانسیل آن را داریم و از مربیان بسیار خوبی بهره می‌بریم که قبلا ورزشکار بودند و در حال حاضر علم تمرین را درک کرده‌اند و این علم را احساسی و ژنتیکی به بازیکن تزریق می‌کنند.
وی گفت: در ایران زیاد سیستماتیک ناشی از ساختار سازمان ورزش و کمیته ملی المپیک نیست و به صورت انفرادی در رشته‌های رزمی همچون تکواندو، بوکس، کشتی است و در این رشته‌ها که قهرمان می‌شویم تکنیکی نیستند و المان‌های علم تمرین زیاد در آنها دخیل نیست. ما در برخی از رشته‌های مختلف دنیا حضور نداریم. اگر این رشته‌های انفرادی را از ما بگیرند حرفی برای گفتن نداریم.
این استاد دانشگاه با اشاره به این که ما مدیران ارشد خوب، با دانش و اطلاعات روز دنیا داریم در این زمینه گفت: ما مدیران ارشد خوب و با دانشی که اطلاعات‌شان به روز است را داریم ولی متاسفانه دست‌شان بسته است. بسیار کم است که مدیرانی از دل ورزش آمده باشند
وی خاطر نشان کرد: در ایران انتخابات به صورت گزینشی است به عنوان نمونه برای انتخاب رییس فدراسیون رای‌خری و رای‌گیری صورت می‌گیرد. در حالی که وقتی به این صورت رییس فدراسیون انتخاب می‌شود و بالا می‌آید مدیران لایق و با سواد قادر به بالا آمدن نیستند. انتخاب مدیر باید بدون گرایش‌های ایدئولوژی یا شخصی و رفتاری بر حسب توانمندی باشد نه بر حسب رای‌خری و رشوه.
مربی تیمهای ملی ادامه داد: در ایران پیشنهادی قابل اجرا نیست چرا که مولفه‌های دیگری وجود دارد. در کمیته المپیک افرادی حضور دارند که آشنا هستند. فقط تغییر شغل سیاسی داده‌اند و ارتباطی با ورزش ندارند مثلا استاندار یا کارمند وزارتخانه بوده است. خیلی کمتر شاهد هستیم که از قهرمانان حرفه‌ای و با سواد رییس فدراسیون شوند. اغلب روسای فدراسیون‌ها بر حسب سفارشی انتخاب می‌شوند یعنی رای استانها را از قبل می‌خرند.
وی عنوان کرد: اعتقاد شخصی من بر این است فدراسیونی موفق عمل می‌کند که علاوه بر دانش بالای مدیریت، تجهیزات، امکانات تخصصی خودش را داشته باشد مثل کمیته ملی المپیک یک سالن، طراحی تمرین، تجهیزات، بیولوژیکی و مستقل باشد که این را در فدراسیون‌های کشور شاهد نیستیم. امکانات فدراسیون‌ها برای گذشته است. سالن تیم ملی بسکتبال برای قبل از سال بازیهای آسیایی ۵۵ است. همچنین سالن کشتی را بازسازی و تعمیر کرده‌اند می‌گویند آکادمی بسکتبال، کشتی در واقع اینطور نیست.
نوشادی گفت: این باشگاه‌ها هستند که در راس پرورش ورزشکاران قرار دارند و آنها ورزشکاران را پخته و ساخته می‌کنند تا در جهان قهرمان شوند. متاسفانه اکثر باشگاههای شخصی ما فاقد امکانات و تجهیزات هستند. مثلا باشگاه مهرام که نیازمند سرمایه‌گذاری است.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: ما در فوتبال ساحلی موفق هستیم به این دلیل که از لیگ خوبی برخورداریم، از مربیان با دانش بهره می‌بریم، همچنین بازیکنان خوب و با استعداد داریم و در کنار آن نیز انگیزه وجود دارد مثل برزیلی‌ها.
این استاد دانشگاه گفت: روی فوتسال و فوتبال ساحلی سرمایه‌گذاری کردیم چرا ما در فوتبال در بین پنج تیم جهان هستیم؟ چون این رشته را دوست داریم. علاوه بر عشق و انگیزه، فضای خوبی داریم و از آن به نحو احسن استفاده می‌کنیم.
مربی تیمهای ملی گفت: مدیریت در باشگاه‌داری و وزارت ورزش مهم است. در فوتبال فضای خوب، علاقه و انگیزه وجود دارد ولی این کافی نیست. فوتبال مملکت نیازمند سرمایه، زمین چمن خوب است. تمام امکانات ما در استادیوم‌ها از نظر مبلمان و فنی قدیمی و فرسوده است و به همین دلیل AFC آنها را مورد تایید قرار نمی‌دهد.
این استاد دانشگاه نقص عمده ما در علم تمرین در ورزش قهرمانی کشور را ساختار سازمانی از هرم و بالا دانست و در این باره گفت: نقص عمده ما از نظر ساختار سازمان از بالاست و باید ابتدا از هرم شروع کنیم. اگر به چارت کشورهایی که در راس قهرمانی قرار دارند رجوع کنیم می‌بینیم آنها دارای افراد توانمند، با ثبات، با لیاقت، با امکانات، سازمانی، پول و مهمتر این که آنها پرسه و برنامه‌های پنج – شش ساله دارند. آن چیزی که در ایران وجود دارد با دنیا غیر قابل تصور است. خیلی مسائل با هم در ارتباط هستند ولی ما در ایران از نظر ظاهری و فیزیکی ساختار را می‌بینیم.
انتهای پیام