رسانه به شدت محافظه کار ملی که پیش از این یک بار شیوه های مذکور را آزموده، با توالی حوادث اجتماعی بعدی در فتنه، مصلحت را در تغییر مدل مناظرات و اجرای روش فعلی دیده است.
به گزارش سرویس سیاسی سادس، موضوع مناظره دیروز مثلا اقتصادی بود، اما آنچه دیده شد جدلی سطح پایین و پر از تکه پرانی و مچ گیری بر مبنای “بگی میگم” و “نگو نگم” بود. مناظره ای که پیروزی در آن وابسته به حاضر جوابی بود و نه سخنان سنجیده و منطقی.
از چند جمله ای هم در حواشی به اقتصاد مربوط بود، نه اقتصاد دانان به مدل مطلوب هر کاندیدا رسیدند، و نه خلق الله فهمیدند قرار است در چهار سال بعدی چه بر سرشان بیاید. اینجاست که واقعا جای خالی مناظرات دو طرفه و مناظرات کارشناسان مشهود است.
اولا اگر مانند ادوار سابق مناظرات دو طرفه داشتیم، دیگر طرفهای گفتگو نمی توانستند با استفاده از فرصت ها ناشی از ترتیب برنامه از شیوه ی “بزن در رو” استفاده کنند و تمامی مسائل دوجانبه بحث و روشن می گردید.
ثانیا اگر مناظرات میان کارشناسان -کما فی السابق- برگزار میشد، فرصت پرداختن تخصصی و جزئی به عملکرد و یا برنامه های هر کاندیدا، در آن حوزه خاص به وجود می آمد. مطمئنا مناظره مثلا میان ظریف و جلیلی در حوزه سیاست خارجی بسیار جذابتر و روشن گر تر از آسمان ریسمان بافی های سه مناظره ی اخیر می بود.
اما رسانه به شدت محافظه کار ملی که پیش از این یک بار شیوه های مذکور را آزموده، با توالی حوادث اجتماعی بعدی در فتنه، مصلحت را در تغییر مدل مناظرات و اجرای روش فعلی دیده است. مدلی که کافیست تبحری در بداهه گویی و مشاورانی در طعنه سازی و طنز گویی داشته باشی تا پیروز میدان شوی.
جواد_صفائی