تیم ملی تکواندوی ایران با حضور در بیست و سومین دوره مسابقات جهانی تکواندو عنوان قهرمانی دوره قبل خود را از دست داد. تیم ملی ایران در جدول جایگاه مدال‌ها در رده یازدهم قرار گرفت اما در رده امتیازی جایگاه سوم را کسب کرد. تکواندوی ایران در طول چند سال اخیر علاوه بر نتایجی که در مسابقاتی مختلف کسب کرده در رویدادهای بسیار بزرگ با ناکامی روبرو شده است که کارشناسان تکواندو با معرفی کشورمان به‌عنوان بهترین‌های تکواندو در جهان، ضعف مدیریتی را علت کسب نتایج ضعیف در رقابت‌های جهانی دانستند.
به گزارش سادس، نتایج کسب‌شده در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ نشان داد تکواندوی مردان ایران حرکتی رو به عقب داشته است. تکواندوی ایران از المپیک ریو به بعد در یک سیر نزولی قرارگرفته و دیگر خبری از اقتدار گذشته در جهان نیست. بهتر است تصمیم گیران تکواندو درها را به روی منتقدان باز کنند و یا اگر قصد استفاده از افراد توانمند اما منتقد را ندارند، حداقل انتقادات را بپذیرند و در سیاست‌های خود اصلاحاتی داشته باشند. تکواندوی ایران نیاز به تغییر نگرش دارد و نباید ضعف‌ها را پشت درخشش دوباره کیمیا علیزاده پنهان کرد. المپیک توکیو در راه است و ورزش ایران چشم‌انتظار درخشش گذشته تکواندو است. البته جالب اینجاست که برخی اهالی ورزش سوم شدن مردان را به فدراسیون تکواندو تبریک می‌گویند و گویا اطلاعی از گذشته و امروز این رشته ندارند.
به همین دلیل به سراغ فیصل دانش ۵۶ ساله نخستین مدال‌آور المپیکی تکواندوی کشور در المپیک ۱۹۸۸ سئول رفتیم. دانش که چهار سال در فدراسیون تحت ریاست پولادگر، عضو هیئت‌رئیسه بوده و با نقش کلیدی کارشناس خبره کشور انجام‌وظیفه می‌کرد، این روزها به یکی از منتقدین جدی این فدراسیون تبدیل‌شده تا جایی که پای بیانیه‌ای که تعدادی از پیشکسوتان، مدال‌آوران المپیک و جهانی به‌عنوان نمایندگان خانواده بزرگ تکواندو به دلیل ناکامی‌های تکواندو خطاب به وزیر ورزش و جوانان نوشته‌اند و خواستار تغییرات در رأس مدیریت فدراسیون تکواندو شده بودند را امضا کرد. متن گفت‌وگو سادس با این کارشناس تکواندو در متن زیر آمده است:
* به نظر شما عملکرد تیم ملی تکواندو در مسابقات جهانی کره جنوبی چگونه بوده است؟
نتیجه دور از انتظار نبود. تیم ملی یا بهتر عنوان کنم تکواندو ایران هنوز از شوک بزرگ المپیک ریو خارج نشده و این فقط مربوط به بازیکنان و کادر فنی نیست. از صدر تا ذیل تکواندو دچار آشفتگی و دستپاچگی برای خروج از وضعیت بحرانی شکست بزرگ المپیک هستند. به طبع این آشفتگی تا زمانی که بازنگری درستی از عملکرد فدراسیون توسط کارشناسان و خبرگان این رشته صورت نگیرد، باقی خواهد ماند و چه‌بسا آسیب‌های بیشتری هم به سرمایه‌های موجود وارد خواهد شد.
* با اینکه اکثر کارشناسان به کسب عنوان سومی انتقاد داشتند ولی به نظرم روی سکو ماندن تیم آن‌هم در شرایطی که تقریباً تیم جوانی راهی مسابقات شد، نتیجه‌ی بدی نیست!؟
سیستم ارزشیابی این دوره از مسابقات بر اساس کسب امتیاز بود. اگر بر اساس کسب مدال طبق سنوات گذشته محاسبه می‌شد جایگاه ما یازدهم جدول بود! یعنی نیجریه با یک طلا از ما بالاتر قرار می‌گرفت!! کسب مقام سومی تیم ایران در صورتی رقم خورد که با تیم‌های اول و دوم (کره جنوبی و روسیه) اختلاف بسیار زیادی داشتیم، (حدود ۲۰ امتیاز) و همچنین از تیم چهارم (آذربایجان) فقط ۴ امتیاز بیشتر بودیم که این خود کاملاً گویای عملکرد ضعیف تیم ما بود که تازه می‌بایست از عنوان قهرمانی دوره گذشته خود نیز دفاع می‌کرد!
این‌هاست که نشان می‌دهد آشفتگی در فدراسیون تکواندو تا کجا پیش رفته است. شما دقت کنید شخصی به‌عنوان مدیر فنی تیم‌های ملی انتخاب‌شده که کمترین تجربه بین‌المللی دارد و آنالیز تیم‌های خارجی را هم به‌خوبی نمی‌داند چه برسد به توانمندی هدایت معنوی و فنی بازیکنان!
من این پرسش را از جناب پولادگر دارم، واقعاً آقای فرهادیان چه ویژگی فنی‌ای را داراست که می‌توانند مدیر فنی تیم‌های ملی باشند؟ این پرسش تمامی کارشناسان ورزش تکواندو کشور است که گمان نمی‌کنم جواب قانع‌کننده‌ی فنی‌ای را بتوانند داشته باشند.
فدراسیون بعد از شکست تحقیرآمیز المپیک ریو ، کجا عملکرد فنی مسابقات را آنالیز کرد و کجا به خانواده تکواندو گزارش داد؟ چه کسی و یا چه عاملی باعث این شکست بود؟برای رفع نواقص چه تدبیری اتخاذ شد؟ آیا انتخاب آرش فرهادیان به‌عنوان مدیر فنی در رشته‌ای که ما سرآمد جهان بودیم، انتخابی شایسته بود؟ شایسته‌سالاری کجا رفت؟ سؤال‌های بی‌شماری از طریق فدراسیون بی‌پاسخ ماند و جناب رئیس از آن فرار کرد!
*نظر شما در مورد تیم ملی بانوان چیست؟ آیا مدال کیمیا علیزاده را مدالی ارزشمند برای تکواندو نمی‌دانید؟
فکر نمی‌کنم هیچ ایرانی وطن‌پرستی ارزش مدال کیمیا علیزاده را نداند. کیمیا علیزاده ورزشکار با ارزشی است که این دومین باری است که دل ملت ایران را شاد کرده اما فراموش نکنیم که ازنظر فنی می‌بایست بهتر از این ظاهر می‌شد، اعتقاددارم اگر کیمیا به‌درستی راهنمایی و هدایت می‌شد مدال خوش‌رنگ‌تری را از او شاهد بودیم، نظر شما را به این نکته جلب می‌کنم، تنها مدال کیمیا علیزاده نمی‌تواند سرپوشی بر ضعف فنی و مدیریتی تیم ملی بانوان باشد، متأسفانه این دومین باری است که فدراسیون تکواندو در پشت مدال کیمیا علیزاده ضعف‌های خود را پنهان می‌کند، فراموش نکنیم در این شکست، تیم ملی بانوان نیز مستثنی نبوده، وقتی شما به جدول بازی‌ها نگاه می‌کنید، خواهید دید که بخش عمده‌ای از شکست‌ها در مقابل بازیکنان برجسته‌ای از جهان نبوده است، این نکته مهم است که در دنیا وقتی نتایج تیمی را حساب می‌کنند، جمع امتیازات تیم‌های آقایان و بانوان را می‌بینند و ما معمولاً با توجه به اینکه در بخش بانوان ضعیف‌تر از آقایان ظاهر می‌شدیم معمولاً نتیجه تیمی را به‌صورت جداجدا عنوان می‌کنیم، این به این معنی است که اگر بخواهیم نتیجه تیمی آقایان و بانوان را جمعاً محاسبه کنیم حتی با روش شمارش امتیازی ما از رتبه سوم به رتبه پنجم تنزل خواهیم کرد! اعتقاددارم در ورزش بانوان حرکت‌های مفیدی ایجادشده که اگر کارشناسان واقعی و دلسوزان این ورزش بکار گرفته شوند، قطعاً بانوان ارزشمند ما به نتایج رفیع‌تری دست پیدا خواهند کرد.
*نظر شما در مورد مهاجرت ورزشکاران ملی خصوصاً اعضای تیم ملی تکواندو چیست؟
متأسفانه عملکرد بد فدراسیون تکواندو باعث مهاجرت مربیان، ورزشکاران و بعضی پیشکسوتان تکواندو شده است، ورزشکاران ما وقتی مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند و احساس می‌کنند جایی برای پیشرفت ندارند، قدر مسلم جذب کشورهایی می‌شوند که توجه بیشتری دارند، به نظرم مهاجرت ورزشکاران خطایی نیست این ما هستیم که می‌بایست شرایط مناسبی را جهت استفاده از افراد مستعد و نخبگان بکنیم، به‌عنوان‌مثال، بی‌توجهی به رضا مهمان‌دوست و همچنین چندین ورزشکار باعث شد این قهرمانان در تیم ملی آذربایجان قرار بگیرند و می‌بینیم که همین تیم در حال رقابت با ماست، حتی این نکته فنی حائز اهمیت است که اگر یک باخت آخر ورزشکار آذربایجان منجر به برد می‌شد ما در این رتبه تیمی قرار نداشتیم!
انتقادها بعد از المپیک از رئیس فدراسیون بیشتر به این صورت بود که ایشان از خرد جمعی برای پیشرفت فنی تیم‌های ملی استفاده نمی‌کند. فکر نمی‌کنید با توجه به تشکیل شورای فنی باید زمان بیشتری به آن‌ها داد تا نتیجه دلخواه حاصل شود؟
شورای فنی فرمایشی که نمی‌تواند مستقل عمل کند. این هم که می‌بینید هم‌چین شورایی شکل‌گرفته تنها به خاطر بستن دهان منتقدان بود وگرنه قبلاً هم در مصاحبه خود عرض کردم، رئیس فدراسیون آن‌قدر مستأصل شده که دست به مهره سوزی گسترده‌ای زده است! شما ببینید انتخاب مهدی بی‌باک علیرغم ارزشی که در تکواندو ما دارد، به‌عنوان سرمربی تیم ملی یک اشتباه بزرگ بوده است. بی‌باک تجربه ناکامی در هدایت عاشورزاده در المپیک را داشته است، ازنظر روحی، فنی و ارادی نمی‌توانسته گزینه‌ای مناسبی برای هدایت تیم ملی باشد، چطور می‌شود هدایت تیمی را به او سپرد که هنوز نتوانسته از شوک المپیک خارج شود؟ بی‌باک هنوز فرصت تجربه‌اندوزی در رده‌های پایین‌تر سنی را داشت و می‌توانست برای سال‌های بعد یکی از بهترین‌های مربیگری بزرگ‌سالان باشد اما آقای پولادگر فقط برای اینکه از دست منتقدان خود خلاص شود، حاضر به این مهره سوزی شد.
*مگر شورای فنی سرمربی تیم ملی را انتخاب نکرده است؟
اولاً شورای فنی می‌توانست بهتر انتخاب شود، دوم اینکه مهدی بی‌باک آخرین گزینه شورای فنی بود و سوم اینکه انتخاب سرمربی به‌وسیله شخص رئیس فدراسیون انجام شد که برای برون‌رفت از انتقادها از زبان کمیته فنی این انتخاب عنوان شد. آیا به نظر شما پروسه انتخاب سرمربی می‌تواند صحیح باشد؟ آیا بهتر از این را در کشور نداشتیم؟ همان‌طور که عرض کردم، جناب پولادگر همواره، از بین وفاداران و قسم‌خورده‌های خود کادر را انتخاب می‌کنند، جالب اینجاست که هرکدام از مهره‌ها که در زمانی مهره‌ای سوخته شدند از چرخه حمایتی خود خارج کرده تا جایی که امروز شاهد حلقه‌ی تنگی شده‌ایم که نمی‌تواند جوابگوی سطح فنی جهانی باشد.
*آیا شما صحبتی با مسئولین ورزش کشور دارید؟
بنده نمی‌دانم چرا مسئولین وزارت ورزش در سکوت هستند و رفاقت را بر مصلحت ترجیح داده‌اند. جناب وزیر ما دوران فراز و فرود خود را دررسیدن به جایگاه سروری تکواندو جهان سال‌هاست پشت سر گذاشته‌ایم، اینک موقع آزمون‌وخطاهایمان در عرصه بین‌المللی نیست، چرا فکر نمی‌کنید که حمایت بی‌دریغتان از شخص رئیس، دارد سرمایه‌های بزرگ ورزش این کشور را به تاراج می‌دهد؟
این‌جانب، یک تکواندوکار معمولی نیستم! انتقاد من از پس سال‌ها مدیریت در عرصه ورزش قهرمانی و مربیگری و همچنین عضویت در هیئت‌رئیسه فدراسیون و کارشناسی خبره تکواندو برمی‌آید، لطفاً توجه داشته باشید منتقدین چه کسانی هستند، آیا حضور تقریباً تمامی قهرمانان ملی و پیشکسوتان تکواندو در صف مخالفین فدراسیون برای شما جای تأمل ندارد؟! لطفاً کمی منصف باشید.
*برای برون‌رفت از وضعیت موجود و بازگشت به‌روزهای خوب و روند رو به رشد تکواندو چه باید کرد؟
در این دوره ریاست آقای پولادگر علیرغم شعار نمایشی ایشان مبنی بر رعایت اخلاق، پر از مشکلات مدیریتی رفتاری و حتی قانونی بوده که می‌بایست مراجع نظارتی حتماً در شفاف‌سازی آن ورود کنند. به‌عنوان‌مثال انتخاب دبیر فدراسیون که منع قانونی داشته (به دلیل بازنشسته بودن ایشان) و یا خزانه‌دار دو شغله و حتی معرفی اعضاء هیئت‌رئیسه بعد از گذشت چند ماه از انتخابات که قرار بود ظرف ۲ ماه بعد از روز رأی‌گیری اتفاق بیافتد و موارد دیگری که بنده و دوستانم در زمان مقتضی حتماً به آن اشاره خواهیم کرد ؛ نشان می‌دهد که خود ایشان اخلاق حرفه‌ای را رعایت نکرده‌اند.
چطور بود که حضور هادی ساعی در انتخابات فدراسیون، منع قانونی داشته و بازرسی محترم کشور سفت‌وسخت پای آن ایستاد اما به‌راحتی از تخلف استفاده از افراد بازنشسته و دو شغله در هیئت‌رئیسه فدراسیون چشم‌پوشی کرد؟ حتی اگر ضرورت به مصلحت استفاده از این عزیزان بود، آیا در بین آن‌همه مدیر لایق در بدنه فدراسیون شخصی برای تصدی‌گری حساس‌ترین و پرکاربردترین سمت فدراسیون (دبیری) وجود نداشت !؟ این انتخاب جز این است که آقای پولادگر تنها کسانی را می‌خواهد که بی‌چون و چرا تحت امرش باشد؟ همه این موارد تا زمانی که رویه فعلی حاکم بر فدراسیون باشد و اشخاصی هم از سر دوستی از آقای پولادگر دفاع کنند، شرایط را نه‌تنها تغییر مثبت نمی‌دهد بلکه روزهای بدتری را هم پیش روی این ورزش قرار خواهد داد.
امیدوارم مسئولین وزارت ورزش دست از حمایت بی‌دلیل خود از ایشان بردارند تا با انتخاب شخصی توانمند و مدبر تکواندوی ایران به‌روزهای پرشکوه خود بازگردد. در پایان از وزیر ورزش تقاضا دارم تکواندو را به اهلش و به دلسوزانش بسپارد تا شاهد تغییرات اساسی و کسب افتخارات گذشته شویم.
انتهای پیام