جامعه شناس فرهنگی بر این باور است که هیچ مشکل فرهنگی برای ورود خانواده‌ها به ورزشگاه‌ها وجود ندارد و حفظ کرامت زنان و خانواده نه تنها در ورزشگاه‌ها بلکه در همه جا باید حفظ شود.
افسر افشار نادری در گفت‌وگو با سادس، درباره موضوع حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها گفت: به طور کلی هیچ مشکل فرهنگی در این زمینه وجود ندارد. در واقع مشکلات مطرح شده، مشکلات فرهنگی نیستند. ما مشکل فرهنگی را این طور تعریف می‌کنیم که سابقه تاریخی داشته باشد. در حالی که چنین چیزی سابقه تاریخی ندارد. در گذشته مردان و زنان در کنار یکدیگر در ورزشگاه‌ها شرکت می‌کردند. پس نمی توانیم بگویم که مشکل فرهنگی در این زمینه وجود دارد.
افشار نادری در پاسخ به این سوال که می‌گویند فضای ورزشگاه‌ها مسموم است این را چطور ارزیابی می‌کند؟ بیان کرد: فضای مسموم را چگونه تعریف می‌کنند و این فضای مسموم در کجا است؟ به هر حال مسمومیت چاره دارد و می‌توان با دستورالعمل و راهکارها این مسمومیت‌ها را بر طرف کرد. علی‌رغم این که ما اعتقاد داریم در این زمینه مسمومیتی وجود ندارد و تنها اختلاف سلیقه و بازاریابی فرهنگی است که در جامعه ایجاد شده است و بین جنسیت تفکیک قائل می‌شود. قانونا بنا بر دلایل مختلف به یکسری از افراد اجازه ورود داده می‌شود و به یکسری اجازه داده نمی‌شود و آن را مشکل فرهنگی عنوان می‌کنند.
او در ادامه افزود: اعتقاد من بر این است که نباید این جدا سازی‌ها در بین خانواده‌ها اتفاق بیفتد و خانواده ها چه زن و چه مرد باید در کنار یکدیگر قرار گیرند. حتی پارک‌های زنانه نیز مورد انتقاد است که چرا باید این جداسازی‌ها انجام شود. به اعتقاد من در طول روز، به جز محیط‌های کاری که زن و مرد باید به تنهایی شرکت کنند در سایر محیط‌ها و مکان‌ها باید زن و مرد در کنار یکدیگر باشند تا نقطه مشترک بین آنها بیشتر شود. ویژگی و گفت‌وگوهای مشترک، تا انس و الفت را دوباره به خانواده باز گردانیم. شرکت در ورزشگاه ها نیز یکی از این راهکارهایی است که پیوند را بین افراد خانواده ایجاد خواهد کرد.
وی در ادامه بیان کرد: حضور زنان کمک می‌کند تا فضای مسمومی که از آن صبحت می کنند، بر طرف شود. بانوان نیمی از جمعیت جامعه را شکیل می‌دهند، این جمعیت را بنا به دلایل مختلف در یکسری از جاها اجازه ورود می‌دهند و در جاهای دیگر خیر و این را با دلایل بسیاری توجیه می‌کنند.
نادری در ادامه به کرامت زن اشاره و خاطر نشان کرد: اگر مساله این است که کرامت زن را باید حفظ کنیم، پس چرا بانوان در متروها زجر می‌کشند. اینها را نیز باید مورد بازنگری و محبت دولت قرار دهند و برای اینها نیز تصمیم گیری شود. اگر واقعا کرامت زن در سطح کلان جامعه مطرح است، در تمام نقاط شهر باید منظور شود نه در یکسری از جاها به صورت سلیقه‌ای اعمال شود. اگر این ادبیات در جامعه رواج پیدا کند به کرامت مردان نیز می‌تواند کمک کند تا حتی مردان نیز به یکدیگر اهانتی نداشته باشند و بدانند در فضای عمومی نباید فحش و ناسزا رواج یابد.
جامعه شناس فرهنگی درباره برگزاری نشست‌های مختلف مانند آینده نگری، حضور بانوان در ورزشگاه‌ها، بیان کرد: مهم این است که چقدر این نشست‌ها پوشش رسانه‌ای داشته باشند. این نشست در یک فضای بسته و با حداکثر 50 نفر برگزار می‌شود، اما با انعکاس خبری می‌تواند در کل کشور منتشر شود و باعث شود تمام افراد جامعه آن را بشنوند و افراد موافق و مخالف بدانند که چه موضوعی درست و چه موضوعی غلط است.
او در پایان بیان کرد: اعتقاد من بر این است که فضاها باید تعریف شود. زمانی که فضاها مشخص شود، احترام متقابل اعضای جامعه در این فضاها به وجود خواهد آمد و ما دیگر هیچ دلیلی برای جدا سازی نخواهیم داشت.
انتهای پیام