سادس/خوزستان عضو کانون پیشکسوتان ورزش خوزستان می‌گوید، دلال ها و غیر ورزشی‌ها باعث متزلزل شدن جایگاه پیشکسوت در ورزش کشور شده اند.
عبدالعلی عویدی که خود را خادم ۶۳ ساله ورزش خوزستان می داند، بیشتر روزهای زندگی خود را صرف ورزش کرده اما معتقد است علی رغم این که باید توجه ویژه ای به قشر پیشکسوت در ورزش صورت بگیرد تا در نهایت ورزش با استفاده از تجربیات پیشکسوتان در رشته های مختلف به وضعیت بهتری برسد، پیشکسوت از جایگاه ویژه ای در ورزش کشور برخوردار نیست و بعضا پیشکسوتان خانه نشین شده اند.
این پیشکسوت ۸۲ ساله حتی در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد نامه ای خطاب به وی می نویسد و خواستار توجه به پیشکسوتان در ادارات می شود. او حتی معتقد است از زمانی که پای غیرورزشی ها و دلال ها به ورزش باز شد، جایگاه پیشکسوت متزلزل شد، آن هم پیشکسوتی که هیچ وقت دنبال پول و مقام نبوده و فقط می خواسته به اعتلای ورزش کمک کند.
در ادامه گفت و گوی سادس را با عویدی عضو کانون پیشکسوتان ورزش خوزستان می خوانید.
“در سال ۱۳۴۰ و در حالی که ۲۰ سال سن داشتم و تازه دوران مقدس سربازی را به اتمام رسانده بودم، از طریق فوتبال محلات وارد ورزش شدم. آن دوران هیچ کسی به دنبال پول نبود و همه کسانی که فوتبال بازی می کردیم، فقط عاشق این رشته بودیم. به نظر من آن دوران احترام خاصی بین مربی و شاگرد وجود داشت و جایگاه افراد مشخص بود.
یک دوچرخه هم ندارم
اکنون هم ۶۳ سال است که در ورزش حضور دارم و درست است حتی یک دوچرخه هم ندارم اما افتخار می کنم در مکتب بزرگان زیادی آموزش دیدم و به خود می بالم که هنوز هم خیلی ها قدردان کارهایی که ما انجام داده ایم هستند.
من سال ها مسئول برگزاری مسابقات هیات فوتبال خوزستان بودم؛ زمانی که این مسئولیت را برعهده داشتم برای برگزاری مسابقات ۱۸۰ تیم برنامه ریزی می کردم و حتی فدراسیون به من می گفت چطور برای این همه تیم برنامه ریزی می کنی. من عاشق خدمت به ورزش بودم و هستم و با تمام علاقه ام به فوتبال فعالیت می کردم. آن زمان لیگ یک و دو فوتبال استان را نداشیم اما این رقابت ها را به صورت منطقه ای راه اندازی کردم. آن موقع من از صبح زود به هیات فوتبال می رفتم و شب به خانه برمی گشتم و تمام هم و غم من اعتلای فوتبال خوزستان بود.
حتی در دورانی که فوتبال را کنار گذاشتم، باتوجه به این که کارمند راه آهن بودم، فوتبال راه آهن را راه اندازی کردم و مدرک داوری فوتبال را گرفتم؛ در سال های بعد یعنی سال ۱۳۷۸ نیز کانون پیشکسوتان ورزش خوزستان را با این نگاه که مکانی برای دورهمی زحمت کشان ورزش استان باشد با مدیریت آقای حمید سالمی راه اندازی کردیم که یکی از برنامه های ما این است که هر سال ماه رمضان در یک دعوتی، پذیرای بیش از هزار نفر از پیشکسوتان ورزش استان هستیم. دورهمی که به واسطه آن می خواهیم بگوییم قدردان سال ها زحمت پیشکسوت هستیم و تلاش ما این بوده که هر ساله این دعوت به بهترین شکل ممکن و با شکوه برگزار شود. همچنین این کانون در ۲۳ شهرستان فعال است و مسئول دارد. جا دارد از تلاش های آقای سالمی برای سرپا نگه داشتن این کانون و اهمیت به پیشکسوتان تشکر کنم.
نامه به رئیس جمهور وقت
باید بگویم متاسفانه اکنون در هیات های ورزشی شاهد استفاده از تجربیات پیشکسوتان نیستیم ولی قبل ترها اهمیت بهتری به پیشکسوتان داده می شد و اکنون نقش این بزرگان در ورزش کمرنگ شده است. به نظرم مدیران ما ساز و کار خوبی برای استفاده از پیشکسوتان ندارند. من حتی زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد نیز طی یک نامه خطاب به وی نوشتم “آقای احمدی نژاد برادر عزیز سکان تمام ممکلت دست شما است و در حالی که برای پیشکسوتان بودجه تعیین می کنید اما دریغ از این که در ادارات از یکی از پیشکسوتان استفاده شود.” این موضوع را هم در نامه برای او نوشتم “چطور مسکن و شهرسازی به خود حق می دهد که زمین هایی با کاربری ورزشی را به پیشکسوتان ندهد و در اختیار افراد دیگر قرار دهد.” آن زمان هدفم از نوشتن این نامه این بود که زمین بگیریم و سالن ورزشی احداث کنیم تا دختران و پسران ما دغدغه نبود زیر ساخت ورزشی نداشته باشند.
پیشکسوتان در سایه هستند
حیف است که پیشکسوت نادیده گرفته شود. پیشکسوت بهترین روزهای خود را در ورزش گذرانده تا وقتی زمان انتقال تجربیات او به جوان ها می رسد، گوشه خانه بنشیند و او را نادیده بگیرند؟ ما به صورت اسمی به پیشکسوت احترام می گذاریم و او را وارد راس کار نکرده ایم. اکنون پیشکسوتان در سایه هستند و گویا مسئولان ورزش می ترسند که از پیشکسوت کمک بگیرند. جالب است از زمانی که پیشکسوت را کنار گذاشته اند، چندان هم در کار موفق نبوده اند.
من معتقدم از زمانی که غیرورزشی ها سکاندار ورزش و دلال ها وارد ورزش شدند، پیشکسوت نادیده گرفته شد. پیشکسوتان به دنبال پست و مقام نیستند، آن هم فقط می خواهند تجربیات خود را انتقال دهند.
در خوزستان سر نخواستن پیشکسوتان دعوا است
حتی به نظر من در ورزش خوزستان سر نخواستن پیشکسوتان دعوا است. روسای هیات های ورزشی هم وقتی روی کار می آیند به پیشکسوت می گویند که باید با ما باشی اما بعد نیز این گفته خود را فراموش می کنند و این علی رغم این است که در هیات ها کمیته پیشکسوتان داریم ولی گویا به صورت فرمالیته فعال است زیرا استفاده ای از پیشکسوت نمی شود.
مگر نه این که هر مدیری باید یک مشاور داشته باشد اما آیا از مشاور استفاده ای می شود؟ پس همه چیز در حد دادن سمت بوده، بدون این که از آن فرد استفاده شود. در واقع به خاطر این که از آن ها می خواهند فردی را در این سمت معرفی کنند و اگر معرفی نکنند برای آن ها امتیاز منفی در نظر می گیرند، این کار را انجام می دهد ولی محال است از او استفاده کنند.
در خوزستان همه رشته ها صاحب پیشکسوتان بزرگی هستند و امیدوارم از این بزرگان برای پیشرفت ورزش استان به بهترین شکل ممکن استفاده شود.
همچنین از تمام مدیران کل ورزش خوزستان که در این سال ها با آن ها کار کرده ام و روسای هیات های فوتبال آقایان مرحوم رستم منش و سیف الله دهکردی که در طول این سال ها من را به عنوان امین خود قبول کرده بودند، قدردانی می کنم. امیدوارم توانسته باشم به وعده هایی که به آن ها داده بودم، جامه عمل بپوشانم. از خانواده خودم نیز که در این سال ها به واسطه حضور در ورزش، کمتر کنار آن ها بودم عذرخواهی می کنم و قدردان آن ها هستم.
انتهای پیام