در روزی که رئال مادرید برای سومین بار در فصل جاری چمن ورزشگاه سانتیاگو برنابئو را تغییر داد، مربیان فوتبال ایران از بی‌اطلاعی مسئولان از تفاوت بین چمن فضای سبز و چمن ورزشگاه فوتبال گلایه می‌کنند!
به گزارش سادس، وضعیت نامناسب زمین‌های چمن فوتبال ایران قصه دیروز و امروز نیست و همچنان که کشورهای مختلف در حال پیاده‌سازی آخرین تکنولوژی‌های روز و استفاده از بهترین سخت افزارهای موجود برای توسعه فوتبال به عنوان یک محصول اقتصادی هستند، در ایران شاهد زمین‌های به اصطلاح «کچل» هستیم که کنترل توپ را برای هر بازیکنی دشوار می‌کنند.
در بحبوحه اعتراض مربیان داخلی و خارجی به زمین‌های ناهموار و چمن‌های زرد شده، در هر گوشه از دنیا و در کشورهای مختلف برای سه یا چهار بار در یک فصل زمین چمن ورزشگاه‌های خود را تغییر می‌دهند.
بیشتر بخوانید
در همین هفته رئال مادرید برای سومین بار در فصل جاری چمن ورزشگاه سانتیاگو برنابئو را تعویض کرد تا ستاره‌های گران قیمت این تیم و رقبای مادرید مشکلی در هنگام برگزاری دیدارهای خانگی رئال نداشته باشند. شاید این تعداد تعویض چمن در فوتبال ایران به مثابه یک انقلاب باشد اما در اسپانیا به آن به عنوان یک اتفاق عادی نگاه می‌شود.
سران رئال مادرید که پروژه ساخت‌وساز در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو را کلید زده‌اند، درباره مشکلاتی که در زمین چمن این ورزشگاه به وجود آمده، به تاثیر گرد و غبار و نرسیدن نور کافی به زمین چمن اشاره کرده‌اند که باعث شده بخش‌هایی از چمن، کیفیت واقعی خود را از دست بدهد.
همانطور که در تصاویر هم مشخص است، تخریب زمین چمن رئال مادرید خیلی زیاد نیست و حتی شاید در تصاویر تلویزیونی هم به چشم نیامده باشد و شاید اگر خود باشگاه به این مساله اشاره نمی‌کرد، هیچ یک از مربیان تیم‌های لالیگا و تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان اروپا اعتراضی نمی‌کردند.
این تغییرات سریع در شرایطی است که در همین لیگ برتر ایران پاکو خمز که اتفاقا یک مربی اسپانیایی است و از لالیگا راهی لیگ برتر ایران شده، ورزشگاه خانگی این تیم را مهم‌ترین مشکل تراکتورسازی دانسته است!
خمز در چند دیدار اخیر تراکتور درباره ورزشگاه یادگار امام تبریز گفته است: «زمین یادگار امام علیه ماست و با ایده‌آل‌ها خیلی فاصله دارد و تنها نکته مثبت ورزشگاه یادگار امام حضور هوادارانمان است. ما ورزشگاه دیگری داریم که اما با اعلام مسئولان بازی‌های با تماشاگر باید در یادگار امام برگزار شود.»
اگر چه نمی‌توانیم از فوتبال ایران انتظار داشته باشیم که در هر فصل چندین بار چمن را تعویض کنند یا در طول چند فصل یک بار زمین را زیر کشت ببرند اما حداقل این انتظار می‌رود که وقتی پروژه‌ای عمرانی تعریف می‌شود، در شکل و شمایل بهتری از زمین مراقبت شود.
حمید مطهری، سرمربی مستعفی نساجی که تیمش بعد از چند فصل خانه به دوشی توانست با بهره‌برداری از زمین چمن طبیعی ورزشگاه وطنی به قائمشهر برگردد، از این گفته بود که مسئولان این شهر فرق چمن فضای سبز و چمن ورزشگاه فوتبال را نمی‌دانند: «باید به صورت تخصصی به زمین چمن رسیدگی کرد. زمین چمن فوتبال که فضای سبز نیست. فکر می‌کنند اینجا هم فضای سبز است. نگاه فضای سبزی دارند و این نگاه حرفه‌ای نیست.»
البته مطهری پر بیراه هم نمی‌گوید چرا که زمین چمن ورزشگاه وطنی قائمشهر که کمتر از یک سال از عمر آن می‌گذرد، از روز بهره‌برداری به سمت نابودی پیش رفته و هر روز هم زردتر می‌شود و معلوم نیست چند وقت دیگر به سرنوشت چمن‌های نامرغوب ایران تبدیل شود.
در همین وضعیت کنونی، تیم‌هایی مانند صنعت نفت آبادان و نفت مسجدسلیمان در خوزستان، هوادار و پیکان در تهران و ملوان در انزلی از چمن‌هایی استفاده می‌کنند که معمولا شرایط خوبی ندارد. حتی بهترین زمین‌های چمن و ورزشگاه‌های ایران هم سال‌ها قبل به بهره‌برداری رسیده‌اند و در بهترین شرایط هم فرسنگ‌ها با شرایط ایده‌آل فاصله دارند.
روزگاری تهران وضیت بهتری نسبت به شهرهای دیگر داشت اما در شهر تهران هم به جز آزادی که رفته رفته کیفیت خود را از دست می‌دهد، ورزشگاه تختی قابل استفاده نیست و ورزشگاه پاس قوامین که اخیرا میزبان پیکان و استقلال بود، پر از قسمت‌های نامرغوب و شرایط ناهموار است.
انتهای پیام