یکی از عجیب‌ترین اتفاقات فوتبال ایران در جام جهانی، بازی نکردن استقلالی‌ها در جام جهانی ۲۰۰۶ بود؛ اتفاقی که در هیچ کدام از ادواری که ایران در این رقابت‌ها حضور داشت، رخ نداد.
به گزارش سادس، تیم‌ملی فوتبال ایران با هدایت برانکو ایوانکوویچ در جام جهانی ۲۰۰۶ یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های تاریخ ملی ایران را تشکیل می‌داد. این تیم با حضور ستارگانی مانند علی دایی، علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان، فریدون زندی، رحمان رضایی، جواد نکونام، آندرانیک تیموریان و یحیی گل‌محمدی امید زیادی برای صعود به مرحله حذفی جام جهانی آلمان داشت اما این جام با شکست ۳ بر یک مقابل مکزیک آغاز شد و دیگر هیچ چیز به خوبی پیش نرفت تا ایران در گروهش پس از آنگولا، چهارم شود.
یکی از موارد عجیبی که در این جام رقم خورد، بازی نکردن هیچ کدام از بازیکنان استقلال بود چرا که در همه ادوار جام جهانی، بازیکنانی از این تیم برای تیم‌ملی فیکس بازی کرده‌اند و فقط جام جهانی ۲۰۰۶ است که هیچ استقلالی‌ای در آن به میدان نرفته است. در آن دوره، وحید طالبلو، امیرحسین صادقی و رضا عنایتی در لیست جام جهانی حضور داشتند.
آقای گل سوخته!
رضا عنایتی ۲۷ ساله در سال ۲۰۰۶ بهترین مهاجم لیگ برتر ایران بود. او سه دوره آقای گلی لیگ برتر در ابومسلم و استقلال را به نام خود ثبت کرد و روزهای خوبی را پشت سر گذاشت اما هیچ وقت این فرصت را پیدا نکرد که در تیم‌ملی استعدادش را نشان دهد. بازی نکردن عنایتی در جام جهانی ۲۰۰۶ در کنار عملکرد ضعیف مهاجمان ایران در این رقابت‌ها، انتقادات زیادی نسبت به برانکو همراه داشت و حتی عنوان شد که سرمربی کروات تیم‌ملی با آقای گل ایران خصومت شخصی داشته است.
با این حال رضا عنایتی به شخصه معتقد است که برانکو با او خصومت شخصی نداشته اما از طرفی بر این باور است که او و هاشمیان باید در جام جهانی زوج تهاجمی ایران را تشکیل می‌دادند. عنایتی درباره بازی نکردن در جام جهانی ۲۰۰۶ می‌گوید: «در آن سال ها ما یک دوجین بازیکن فوق العاده داشتیم که بسیاری از آن‌ها لژیونر بودند. هم پستی من نیز در آن زمان علی دایی بود که یکی از نام آورترین فوتبالیست ها در آسیا و در کل دنیا بود و من افتخار می‌کنم که ذخیره او بوده‌ام. به هر حال شرایط مهیا نبود که برای تیم ملی بازی کنم. البته می‌توانستم بازی‌های بیشتری انجام دهم ولی گذشته‌ها گذشته و من رو به آینده نگاه می‌کنم. آدمی مثبت اندیش هستم و افتخار می‌کنم ذخیره علی دایی بودم.»
داستان یک تغییر ناگهانی!
وحید طالبلو هم در آن روزها یکی از استعدادهای دروازه‌بانی ایران به حساب می‌آمد که پنالتی‌گیر بودن او، مهم‌ترین شاخصه این استقلالی بود. با این حال طالبلو هم فرصت بازی در جام جهانی را پیدا نکرد تا از روی نیمکت شاهد عملکرد ضعیف ابراهیم میرزاپور در درون دروازه باشد. البته در تیم برانکو، حسن رودباریان هم حضور داشت که دروازه‌بان مطمئنی برای پاس بود اما او هم پشت سر میرزاپور باقی ماند.
اخیرا حسین طالبلو، پدر وحید طالبلو که در در جام جهانی ۲۰۰۶ عضو تدارکات تیم‌ملی بود فاش کرده که پسرش قرار بوده در بازی مقابل آنگولا به میدان برود اما لحظه آخر، نظر برانکو تغییر کرده تا دوباره ابراهیم میرزاپور درون دروازه ایران بایستد. یکی از دلایل این اتفاق، از دست رفتن روحیه میرزاپور به خاطر اشتباهاتش در دو بازی نخست جام جهانی بود.
جوانی پشت‌سر بهترین‌های تاریخ
و سومین نفر، امیرحسین صادقی ۲۴ ساله بود که یکی از ستون‌های دفاعی استقلال در تیم امیر قلعه‌نویی بود. او با این که یکی از مدافعان آماده آن روزهای فوتبال ایران بود اما جلوتر از او رحمان رضایی، یحیی گل‌محمدی و سهراب بختیاری‌زاده حضور داشتند که هر سه از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال ایران به حساب می‌آیند به همین دلیل صادقی جوان فرصت بازی در جام جهانی ۲۰۰۶ را به دست نیاورد. البته امیرحسین صادقی در جام جهانی ۲۰۱۴ یکی از مدافعان فیکس ایران بود تا حسرت بازی در جام جهانی در دلش نماند.
ستاره‌ی لج‌باز!
علاوه بر این سه بازیکن می‌توان نام علیرضا نیکبخت را هم آورد که به خاطر لج‌بازی خودش نتوانست به آلمان برود. این بازیکن استقلال که یکی از آماده‌ترین بازیکنان آن روزهای جناح چپ فوتبال ایران بود به خاطر کدورتی که با برانکو پیدا کرد، در اقدامی بسیار عجیب برای خودش پرونده پزشکی ساخت تا با مصدومیتی ساختگی به جام جهانی نرود.
انتهای پیام