دونده تاریخ‌ساز: آرزو داشتم همه به احترام دختری از ایران بایستند

دونده تاریخ‌ساز: آرزو داشتم همه به احترام دختری از ایران بایستند

یک روز قبل از تاریخ‌سازی، آرزو کرد مدال طلا را به گردن بیاندازد تا همه به احترام دختری از ایران بایستند.

به گزارش سادس، شاید روزی که در پیست تارتان آفتاب انقلاب می‌دوید و از موانع رد می‌شد، فکر نمی‌کرد در ۱۷ سالگی نامش را در تاریخ دوومیدانی ایران ثبت کند. تاریخی که مدال طلای آسیا را کم داشت.

نازنین فاطمه عیدیان در رقابت‌های نوجوانان آسیا در ماده ۴۰۰ متر مانع اولین طلای تاریخ دوومیدانی زنان ایران در قهرمانی آسیا را به دست آورد. این دونده با سادس به گفت‌وگو نشست، از ورودش به دوومیدانی، حس و حال رد شدن از خط پایان و آرزوهایش صحبت کرد که در ادامه می‌خوانید.

از تکواندو به دوومیدانی آمدم

در تهران زندگی می‌کنم و امسال ۱۷ ساله شدم. از دو سال پیش تمریناتم را به صورت حرفه‌ای در دوومیدانی زیر نظر آقای روغنی انجام می‌دهم. قبل از آن در یک مسابقه استعدادیابی در منطقه چهار به عنوان دونده شرکت کردم و انتخاب شدم.

از کودکی به ورزش علاقه داشتم. رشته برادرم هم پرتاب دیسک بود. با دیدن او به این رشته علاقمند شدم. البته ابتدا تکواندو کار کردم اما حس کردم موفقیتم در دوومیدانی بیشتر است به همین دلیل این رشته را دنبال کردم.

ماده تخصصی من ۴۰۰ مترمانع است اما با ۱۰۰ مترمانع شروع کردم. سال گذشته هم یک رکوردگیری داشتم و مربی‌ام گفت ۴۰۰ متر مانع را شروع کن. حدود یک سال است که در این ماده کار می کنم.

آماده کسب طلای آسیا بودم

از ابتدای سال تا قهرمانی آسیا در هشت مسابقه شرکت کردم و در تمام آنها در دو ماده  ۴۰۰ متر و ۴۰۰ مترمانع دویدم. در این مسابقات خیلی تجربه به دست آوردم. یک ماه گذشته را هم در اردوی تیم ملی سپری کردم و هر روز تمرین داشتم.

مسابقات سطح خوبی داشت و رقبای خوبی از چین‌تایپه و ازبکستان داشتم اما از نظر روحی و فکری آماده کسب مدال طلا بودم که خدا را شکر این اتفاق هم افتاد.

آرزو کردم همه به احترام یک دختر ایرانی بایستند

۱۰ متر آخر مسابقه می‌دانستم که اول می‌شوم اما می‌خواستم از خط پایان رد شوم و خوشحالی کنم. خیلی حس و حال خوبی داشتم و تمام آن را مدیون زحمات خانواده و مربیانم است.

روز قبل از مسابقه یک برنامه نرم دوی داشتم. همزمان با تمرین من مراسم اهدای مدال یک ماده برگزار و سرود یکی از کشورها پخش شد که همه به احترام آن کشور ایستادند. آن لحظه آرزو کردم فردا همه به خاطر یک دختر ایرانی بایستند و سرود ملی ایران پخش شود. لحظه‌ای که روی سکو بودم این موضوع یادم آمد. حس غرور خوبی داشتم.

می‌خواهم اولین‌های زیادی را تجربه کنم

این قهرمانی باعث شد ۱۰۰ برابر بیشتر از قبل تلاش کنم تا اولین‌های زیادی را تجربه کنم.  دلم می‌خواهد پیشرفت کنم، رکورد جوانان و بزرگسالان ایران را ارتقا بدهم و روزی به المپیک برسم.

فدراسیون هم گفته ما را حمایت می‌کند تا این مسیر را ادامه بدهیم و به درجات بالاتر برسیم. قرار است یک جلسه هم با وزیر ورزش داشته باشیم.

انتهای پیام  

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *