ایدۀ حذف درختان و تخریبِ تدریجی باغستانِ قزوین،از حدود ۶۰ سال قبل آغاز شد؛ زمانی که ریل راه‌آهن برای توسعۀ راه‌های بین‌شهری از بین درختان هزارسالۀ باغستانِ قزوین عبور داده شد. پس از آن و به مرور، احداث شهرک‌های صنعتی، کارخانه‌ها، پادگان قزوین و حتی دانشگاه علوم پزشکی، موجب تشدیدِ روندِ تخریب شد و کم‌کم راه برای طراحی پروژه‌های دیگر، در زمینی که فقط درختان،مانعِ کار بودند، هموار شد و در نهایت برای یکی از بزرگترین طرح‌های مطرح شده برای حلقۀ سبز تاریخی دور شهر،شورای عالی معماری و شهرسازی، شورای عالی ترافیک طرح را امضا کردند و پروژه تایید مصوبۀ طرح تفصیلی شهر را هم گرفت و استاندار آن را ابلاغ کرد.
در حالی امروز رایزنی‌ها از احتمال تخریب نیمی از باغستانِ باقی ماندۀ شهر خبر می‌دهند که بر خلاف امضاهای مسئولان شهری و میراثی پای مجوزی که همین چند ماه قبل بار دیگر تصویب شده، اما در ظاهر جلوی ساخت پل را می‌گیرند و یکدیگر را به دادگاه می‌کشانند. این یعنی وجودِ تضاد در حرف و عمل مسئولان قزوین، که هرچه نمایان‌تر می‌شود، ماجرا را پیچیده‌تر و نگرانی‌ها برای باغستان تاریخی را بیشتر می‌کند.
خبرنگار: آرزو یارکه سلخوری/ تصویربردار: اسماعیل گلرخ، مهدی معتمد / تدوینگر: مهدی معتمد / گوینده: سمیه ایمانیان