تأمین مالی نظام سلامت به شیوه‌ای صحیح و پایدار، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین زیربناهای ساخت جامعه‌ای سالم و پویا مطرح است. محققان کشورمان در این خصوص پژوهشی انجام داده و توصیه‌هایی را مطرح کرده‌اند.
به گزارش سادس، نظام سلامت شامل سازمان‌ها، گروه‌ها و افرادی است که وظیفه سیاست‌گذاری، تأمین مالی، تولید منابع و ارائه خدمات سلامت را با هدف تأمین، حفظ و ارتقای سلامتی مردم، پاسخگویی به انتظارات آن‌ها و حمایت مالی از ایشان در مقابل هزینه‌های مربوطه را بر عهده دارند. دسترسی، کارایی، کیفیت، عدالت و تاب‌آوری به‌عنوان اهداف واسطه‌ای نظام سلامت، پیش‌نیاز دستیابی به این اهداف اصلی هستند. همچنین، مدیریت، نیروی انسانی، تجهیزات و ملزومات، اطلاعات و ارائه خدمات، الزامات دستیابی به این اهداف هستند.
به اعتقاد پژوهشگران، سیاست‌گذاران سلامت باید با مدیریت صحیح امور ساختاری و تقویت دسترسی، کارایی، کیفیت، عدالت و تاب‌آوری آن‌ها به اهداف اصلی نظام سلامت دست یابند. رهبران ۱۹۳ کشور جهان در سپتامبر ۲۰۱۵ میلادی در زمینه دستیابی به ۱۷ آرمان و ۱۶۹ هدف توسعه پایدار تا سال ۲۰۳۰ میلادی به توافق رسیده‌اند. آرمان سوم توسعه پایدار یعنی «اطمینان از زندگی سالم و توسعه رفاه پایدار برای همگان» در این زمینه جایگاه خاصی داشته است. پوشش همگانی سلامت، استراتژی مناسبی برای دستیابی به آرمان سوم توسعه پایدار است. در پوشش همگانی سلامت، هر فردی باید تحت پوشش خدمات اساسی مربوطه باشد.
در رابطه با این موضوع بسیار پراهمیت، پژوهشگرانی از دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی تبریز اقدام به انجام پژوهشی کرده‌اند که در آن راهکارهای تأمین مالی پایدار برای نظام سلامت ایران بررسی شده‌اند.
در این پژوهش مروری، کلیه مطالعات مرتبط با راهکارهای تأمین مالی پایدار نظام سلامت ایران در پایگاه‌های اطلاعاتی معتبر مورد بررسی قرار گرفته و پس از استخراج داده‌ها، به‌صورت آماری تجزیه و تحلیل شدند.
بر اساس نتایج حاصل از این بررسی‌ها، تعداد ۴۰ راهکار در مطالعات مورد بررسی برای تقویت پایداری نظام تأمین مالی سلامت ایران پیشنهاد شده بود که در سه دسته جمع‌آوری منابع مالی، تجمیع منابع مالی و خرید خدمات سلامت گروه‌بندی شدند.
به گفته فرشته کریمی، محقق گروه علوم مدیریت و اقتصاد بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران و سه همکار دیگرش در این تحقیق، «افزایش سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی، گسترش درآمدهای مالیاتی، استفاده از روش‌های پیش‌پرداخت سلامت، تقویت مشارکت عمومی- خصوصی، افزایش کارایی نظام سلامت، کاهش هزینه‌های نظام سلامت، تجمیع صندوق‌های بیمه‌ای، رفع همپوشانی بیمه‌ای، تعیین بسته‌های حمایتی مبتنی بر نیاز خدمت سلامت، تعرفه‌گذاری مبتنی بر ارزش خدمات سلامت و به‌کارگیری روش‌های پرداخت ثابت و مبتنی بر عملکرد به ارائه‌کنندگان خدمات سلامت می‌توانند به‌عنوان مهم‌ترین راهکارهای تأمین مالی پایدار نظام سلامت ایران مطرح باشند».
آن‌ها می‌گویند: «در حال حاضر، نظام تأمین مالی سلامت ایران از پایداری کافی برخوردار نیست. سیاستمداران و سیاست‌گذاران نظام سلامت باید از استراتژی‌های مناسب برای تقویت پایداری نظام تأمین مالی سلامت به‌منظور افزایش دسترسی به خدمات سلامت و پوشش همگانی آن استفاده کنند».
درواقع نظام تأمین مالی سلامت ایران باید به‌گونه‌ای تقویت شود که منابع مالی کافی را جمع‌آوری، تجمیع و مدیریت کند و از آن برای خرید خدمات و کالاهای سلامت برای مردم استفاده کند که موجب تضمین پوشش همگانی سلامت شده و در نهایت، منجر به ارتقای سلامتی مردم جامعه شود.
این محققان همچنین شکاف‌های پژوهشی حوزه راهکارهای تأمین مالی نظام سلامت ایران را هم شناسایی کرده‌اند. به اعتقاد آن‌ها، «بررسی نقش انواع مالیات در تأمین مالی نظام سلامت، تبیین نقش زیرساخت‌های اطلاعاتی در پایداری تأمین مالی نظام سلامت، تعیین الزامات خرید راهبردی خدمات سلامت، شناسایی الگوی مناسب تعرفه گذاری خدمات سلامت و تعیین مناسب‌ترین روش پرداخت به ارائه‌کنندگان خدمات سلامت، از مهم‌ترین شکاف‌های دانشی در حوزه تأمین مالی پایدار نظام سلامت ایران هستند که بایستی توسط محققان این حوزه مورد بررسی دقیق‌تر قرار گیرند».
این یافته‌های پژوهشی را «فصل نامه دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر کرده است.
انتهای پیام