امروز نیز علمای آگاه و زمان شناس، شیعیان را به تقیه و حفظ عقائد خود در قلب هایشان سفارش می کنند تا بدین سبب اتحاد به جامعه اسلامی بازگردد و صفوف مسلمانان را از تزلزل نجات دهد. مردم نیز وظیفه دارند در مقابل مکاید شیطان خود را حفظ نموده و از هوای نفس پیروی ننمایند، زیرا شیطان بیش از همه خواستار شکاف بین مسلمانان می باشد.
سرویس مذهبی سادس: یکی از مهمترین جنبه های زندگی، یکپارچگی و انسجام است. تا جایی که اسلام برای یکپارچگی و حفظ آن راه حل های مختلفی را پیشنهاد می دهد، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) برای حفظ یکپارچگی صفوف مسلمانان معرفی حضرت امیر المومنین علی(علیه السلام) به عنوان جانشین خود،را به تأخیر انداختند. اتحاد در بین مسلمانان آنقدر حائز اهمیت بود، که امیر المومنین (علیه السلام) از حقوق قطعی خود می گذرند و خلافت را به عنوان حق مسلم وامی گذارند. ایشان می فرمایند 25 سال صبر کردم در حالیکه تیغ در چشم داشتم و استخوان در گلو. این به معنای عدم آرامش است، آرامش مفهومی است که انسان های برای بدست آوردن آن تمام زندگی خود را به مخاطره می اندازند تا آن را بدست آورند. حال امیر مومنان علی (علیه السلام) می فرمایند 25 سال بدون آرامش زندگی کردم، و سکوت نمودم. این برای حفظ اتحاد در صفوف مسلمانان بود. البته این سلب آرامش نه فقط از خود ایشان بلکه خانواده آن حضرت نیز در هیچ مرحله از زندگی بوی آرامش را استشمام ننمودند، و این برای حفظ انسجام در صفوف مسلمانان بود.
حفظ اتحاد در بین مسلمانان چیزی بود که حضرت امام حسن ابن علی(علیهما السلام) برای بدست آوردن آن با معاویه صلح نمودند. در دوران ائمه بعد از امام حسین (علیه السلام) گاهی صفوف مسلمانان در مقابل یکدیگر قرار می گرفت. در این زمان مفهوم کنونی شیعه در حال شکل گیری و صفوف مسلمانان در حال جا سازی به صورت اعتقادی بود. ائمه (علیهم السلام) برای حفظ اتحاد مسلمانان، یاران خود را به تقیه سفارش می نمودند. تقیه به معنای عدم ابراز عقائد در بین مردم است. در حالیکه سفارش می نمودند اعتقاد خود را محکم حفظ نمایید. این در حقیقت باعث حفظ اتحاد در صفوف شیعه نیز می گردید. ائمه معصومین (علیهم السلام) با شناخت زمان های مختلف و جوامع مختلف همیشه کاری در خور انجام می دادند که به ضرر اسلام و مسلمانان نباشد.
به همین دلیل در این دوران سکوت اهل البیت(علیهم السلام) در مقابل دشمنان ایشان می بینیم. حتی گاهی عقائد خود را در مقابل دشمنان مخفی می نمودند. و دشمنی آنان را در قلب خود نگاه می داشتند. تا اینکه علمای شیعه در شرایطی احساس ثبات بیشتری در جامعه مسلمانان نمودند، و روزی به عنوان ابراز مخفیانه دشمنی خود با دشمنان اهل البیت (علیهم السلام) برگزیدند.پس از گذشت سال ها از حکومت پادشاهان شیعه و احساس امنیت در صفوف شیعه، برخی از مردم دست به ابراز عقائد خود به صورت علنی زدند. این ابراز عقائد به معنای فراموشی اهل البیت نسبت به حفظ اتحاد در صفوف مسلمانان و ایجاد دشمنی با عدم تقیه است. در حقیقت در این مرحله مردم دست به ابراز دشمنی با دشمنان اهل البیت که مولیان اهل سنت می باشند، نمودند.
این امر سبب ایجاد شکاف بین مسلمانان گردید، این شکاف توسط دشمنان پر شد. و سبب شد دشمن مشترک مسلمانان، شعله دشمنی و کینه توزی را بین مسلمانان مشتعل تر نماید.
هیچ مسلمانی از ستم حکام سنی بر شیعه نا آگاه نیست، اما اهل بیت در چنین روزهایی ما را به تقیه سفارش می نمودند. باید بدانیم ابراز عقائد علنی شیعه در مناطق شیعه نشین سبب آزار شیعیان در نقاط دیگر جهان می گردد و این امر سبب آزار قلب حضرت حجه ابن الحسن(ارواحنا له الفدا) می گردد. در این مواقع راهی جز تقیه نمی توان پیش گرفت.
امروز نیز علمای آگاه و زمان شناس، شیعیان را به تقیه و حفظ عقائد خود در قلب هایشان سفارش می کنند تا بدین سبب اتحاد به جامعه اسلامی بازگردد و صفوف مسلمانان را از تزلزل نجات دهد. مردم نیز وظیفه دارند در مقابل مکاید شیطان خود را حفظ نموده و از هوای نفس پیروی ننمایند، زیرا شیطان بیش از همه خواستار شکاف بین مسلمانان می باشد.
حامد آزادی