اگر می‌خواهیم باز کار به اما و اگر نکشد اولین کاری که باید بکنیم این است که خیال صعود پیش از سوت پایان آخرین بازی را از سرمان بیرون کنیم. همه چیز برای همه تیم‌ها از صفر شروع می‌شود. اگر صعود می‌خواهیم فقط باید تمرکزمان را روی کار خودمان بگذاریم.
به گزارش سادس، روزنامه ایران ورزشی نوشت: ««شانس» یکی از عوامل موفقیت است. بسیار کلیدی اما همیشه پشت واژه‌هایی مثل «استعداد» و «تلاش» پنهانش کرده‌ایم. این که شانس بیشتر سر راه کسانی قرار می‌گیرد که تلاش فراوان‌تری کرده‌اند هم جمله جذابی است که در سمینارهای موفقیت به آدم می‌فروشند.
قطعاً موافق تلاش و کوشش و جنگیدن هستم اما معتقدم شانس چیزی ورای همه اینهاست. شما و ده‌ها هزار نفر دیگر در یک مسابقه قرعه‌کشی شرکت می‌کنید. همه یک سهم مشخص و مشابه وسط می‌گذراند و بعد بدون سعی و تلاش یا هوش و استعداد گردونه‌ها را می‌چرخانند. گوی بیرون آمده نفر بغل دستی شما را به عنوان برنده معرفی می‌کند. صدها میلیون تومان برنده می‌شود و شما دست‌تان خالی می‌ماند. چه چیزی تفاوت را ایجاد کرد؟ تلاش و استعداد؟! کاربری در توئیتر نوشته بود اگر خودمان این حق را داشتیم که حریفان مرحله دوم مقدماتی جام جهانی را انتخاب کنیم باز هم بعید بود قرعه‌ای به این خوبی برداریم: کره جنوبی، امارات، سوریه، لبنان و عراق. پنج حریف نام‌آشنا. گروه دیگر ژاپن، استرالیا، عربستان، عمان، چین و ویتنام. تحلیل‌ها شروع شده که چه خوب شد به استرالیا و عربستان نخوردیم و مجبور به رویارویی با عمان نیستیم که به واسطه برانکو بازیکنان ما را می‌شناسد و حتی یک بار وقتی کی‌روش را داشتیم ۳-۱ مغلوب‌مان کرد. بررسی آمارهای گذشته نشان می‌دهد که با کی‌روش خوب از پس کره جنوبی برمی‌آمدیم اما دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ در دو دیدار رفت و برگشت نتوانستیم سوریه را ببریم. دو نتیجه صفر – صفر و ۲-۲. عراق هم ما را از جام ملت‌های آسیا به میزبانی استرالیا به بیرون هدایت کرد و تنها بُرد لبنان مقابل ایران هم در دوران هدایت کی‌روش ثبت شد. یک غافلگیری تمام‌عیار که پنج ماه بعد در ورزشگاه آزادی و در مقدماتی جام ملت‌های ۲۰۱۵ با پیروزی قاطع ۵-صفر پاک شد تا کی‌روش و یارانش انتقام آن شکست را بگیرند و سال بعد هم در دو دیدار ۴-۱ و ۴-صفر آنها را شکست دادیم. امارات اما در این میان همیشه یک لقمه خوشمزه بوده است.
وقتی خیال همه راحت است من یکی نگران می‌شوم. هر مسابقه فوتبال از دقیقه یک شروع می‌شود و عملاً هیچ ربطی به بازی گذشته ندارد. غنای تکنیکی و تفکر برنده گرچه مؤثر هستند ولی تا زمانی که توپ گرد و زمین هموار است هر اتفاقی ممکن است بیفتد. در این مرحله هیچ تیم از پیش بازنده‌ای وجود ندارد. کامبوج و هنگ‌کنگ به خانه رفته‌اند و از تلویزیون بازی‌ها را می‌بینند. همه می‌خواهند به مهمانی قطر بروند. بازیکنان ما وقتی مجبور بودند که ۴ بازی خارج از خانه در بحرین را پیروز شوند تا به این مرحله صعود کنند هر چهار بازی را بردند و حالا باید با همین ذهنیت به زمین بروند. برای صعود به جام جهانی هر بازی یک فینال است. اگر می‌خواهیم باز کار به اما و اگر نکشد اولین کاری که باید بکنیم این است که خیال صعود پیش از سوت پایان آخرین بازی را از سرمان بیرون کنیم. همه چیز برای همه تیم‌ها از صفر شروع می‌شود. اگر صعود می‌خواهیم فقط باید تمرکزمان را روی کار خودمان بگذاریم. از لحاظ فردی تیم پرستاره‌ای هستیم اما بُردن پنج حریف در ده بازی نیاز به کار تیمی دارد. در حال حاضر بازیکنان همه ۱۲ تیم دارند خواب صعود می‌بینند اما فقط تیم‌هایی به قطر می‌روند که بیشترین امتیاز را داشته باشند. اگر بلیت صعود را به خیال‌پردازها می‌دادند هند بیشتر از یک میلیارد خیال‌پرداز دارد.»
انتهای پیام