اختلال شخصيت مرزي به عنوان شايع ترين اختلال شخصيت در محيط هاي روانپزشکي، يکي از جدي ترين چالش هاي درمانيِ پيش روي روانشناسان و روانپزشکان است.
نرخ بالاي اقدام به خودکشي، آسيب هاي شديد در کارکرد اجتماعي و استفاده ي افراطي از خدمات تخصصي بهداشت رواني مانند، بستري بيمارستاني مکرر ، از جمله عواملي هستند که در پيشرفت درماني کُند و ناچيز اين اختلال نقش دارند و موجبات نگراني و ترديد درمانگران براي کار با بيماران مرزي مي شوند.
بيماران مبتلا به اختلال شخصيت مرزي، با بي‌ثباتي فوق‌العاده در احساسات، رفتار و احساس پوچي مشخص مي‌شوند.
در واقع هيچ ويژگي به صورت دائمي در فرد ديده نمي‌شود، اين بيمار ممکن است در يک موقعيت، فردي را به عنوان «دوست داشتني‌ترين و مهم‌ترين» در نظر بگيرد و در موقعيت ديگر به عنوان «بي‌رحم‌ترين و استثمار کننده‌ترين» شخص تشخيص دهد، در حقيقت، نقطه تعادلي در زندگي آنها وجود ندارد.
اختلال شخصيت مرزي، يک بيماري جدي رواني است که رفتار، احساسات، روابط خانوادگي و شغلي فرد را تحت تاثير قرار مي دهد، افراد مبتلا به اين نوع اختلال شخصيت، ممکن است در يک لحظه دچار احساسات شديد عاطفي شوند و در لحظه اي ديگر اين احساسات فروکش نمايد.
ويژگي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي عبارتند از:
افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي، داراي روابطي ناپايدار با خانواده، فاميل و دوستان خود هستند، اين افراد ممکن است سريعا علاقه شديدي به يک فرد پيدا کنند و ناگهان از آن شخص متنفر شوند، هر گونه جدايي و يا تغيير در برنامه مورد انتظار، مي تواند يک واکنش شديد و احساس طرد را در بيمار مبتلا به اختلال شخصيت مرزي ايجاد کند.
هنگامي که اين افراد به يک چيز و يا کسي علاقه داشته باشند و آن چيز و يا آن کس از پيش آنها برود، احساس پوچي و انزوا مي کنند.
رفتارهاي پرخطر، پول خرج کردن بي رويه يکي از رفتارهاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مي باشد پرخوري و يا رانندگي کردن خطرزا از رفتارهاي پرخطر اين افراد مي باشد، اين رفتارها ناشي از تصور ضعيف فرد از خودش مي باشد.
زياده روي در مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلي اين افراد براي فرار از مشکلات و يا آرام شدن، به مواد مخدر و مشروبات الکلي رو مي آورند، براي کنترل بهتر علائم اين اختلال، همه اين موارد بايد درمان شوند.
خشم بيجا شرايط خارج از کنترل و يا ناچيز مي توانند افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي را بسيار خشمگين کنند. براي مثال اگر والدين و يا همکاران براي مدت کوتاهي، به فرد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي اعتنا نکنند، اين فرد از احساس طرد و انزوا، بسيار خشمگين مي شود.
آسيب رساندن به فرد مبتلا به اين اختلال مي تواند داراي علائم خطرناکي باشد و مشکلاتي را در ارتباط با تصوير بدن خود و عزت نفس داشته باشند،افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي به خودشان صدمه مي زنند، مثل بريدن بدن خود با چاقو، حتي ممکن است فکر خودکشي کنند، در اين صورت بايد فورا به روانپزشک مراجعه کنند.
احساس پوچي هنگامي که اين افراد به يک چيز و يا کسي علاقه داشته باشند و آن چيز و يا آنکس از پيش آنها برود، احساس پوچي و انزوا مي کنند و توانايي مقابله کردن با اين احساس را ندارند، علائم اختلال شخصيت مرزي مي تواند شامل احساس بي ارزشي، بي عشقي و پوچي باشد.
ترس از تنها ماندن خشم و ترس شديد در اين افراد از تنها ماندن سرچشمه مي گيرد، اين افراد حتي اگر تجسم کنند که تنها هستند، دچار ترس و عصبانيت مي شوند، ترس از تنها بودن، يک مشکل جدي در روابط خانوادگي ايجاد مي کند.
چگونه مي توان به افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي کمک کرد؟ چند روش موثر براي درمان اين اختلال وجود دارد.
دارو درماني شامل:
داروهاي ثابت کننده خلق و خو، داروهاي ضدجنون و ضد افسردگي مي توانند اين علائم را کنترل کنند، روش هاي مختلف مشاوره و درمان شامل روان درماني و يک درمان جديد که به نام رفتار دياليتيکي خوانده مي شود نيز مي تواند براي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مفيد باشد و بيماري آنها را کنترل کند البته درمان هاي گروهي نيز مي تواند باعث شود افراد رفتارهاي بد را جايگزين رفتارهاي خوب کنند و به همسالان و ديگر بيماران نيز اين کار را ياد دهند.