صله رحم در غبار فراموشی/سرها در گریبان است

صله رحم و دید و بازدید از سنت های قدیمی و ارزشمند جامعه ی ایرانی است که در سال های اخیر کم کم به دست فراموشی سپرده شده است.
به گزارش  سادس به نقل ازنکته آنلاین؛ با گذر زمان غبار فراموشی یکی از سنت های ارزشمند جامعه ایرانی را در بر گرفته است.
صله رحم یا همان دید و بازدید هایی که در گذشته ای نه چندان دور یکی از اصول جامعه ایرانی بود، اما امروز کم رنگ و کم رنگ تر می شود.
معمولا در پایان هفته و تعطیلات، بزرگتر های فامیل میزبان اقوام و خوشاوندان بودند و همگی در کانوان گرم خانواده گرد هم جمع شده و دیداری تازه می کردند.
زمانی سر زدن و دیدار با بزرگتر ها جزو وظایف و باید های جامعه به شمار می رفت و فرزندان سر زدن به والدینشان را بر خود واجب می دانستند اما امروز دیگر خبری از آن صفا و صمیمت و احترام نیست.
انگار سرها در گریبان است و کسی نه وقت و نه حوصله رفت و آمد های خانوادگی را دارد و همه به دنبال کارهای شخصی خود هستند.
اما چرا جامعه ایران به چنین روزی گرفتار شده و چرا رفت و آمد های خانوادگی تنها به عید نوروز و نهایتا چند مناسبت تقویمی خلاصه شده است؟
برای بررسی موضوع می توان چندین دلیل را مورد توجه قرار داد.

در وهله اول باید توجه داشت که جامعه ایران در حال تغییر و تحولات ساختاری است و المان های صنعتی شدن کاملا در جامعه نمود پیدا کرده است.

در جامعه سرمایه داری افراد در خدمت سیستم هستند و باید با تمام توان و وقت برای امرار معاش تلاش کنند، در چنین جامعه ای افراد فرصت اندکی برای خود و خانواده شان دارند و این مشکل در جامعه ایران بیشتر از جوامع توسعه یافته است چرا که در ایران هنوز در ابتدای راه هستیم و در این بین نیروی کار قربانی می شود و باید تمام وقت برای تامین معاش تلاش کند.
بسیاری از افراد به ناچار باید ۲ و حتی ۳ شیفت کار کنند تا امکان زندگی به خصوص در شهر های بزرگ را داشته باشند و آخر شب هم خسته و وامانده به خانه می رسند و همین سیکل هر روز ادامه پیدا می کند.
در واقع همه چیز معطوف به کار و امرار معاش شده و سایر مسایل از جمله صله رحم در حاشیه  قرار گرفته است، در چنین شرایطی دغدغه ی زندگی افراد چنان زیاد می شود که فرد ناخود آگاه به دورن خود می خزد و فرد محوری را ترجیح می دهد.
امروزه افراد بیش از اینکه با نزدیکان از جمله همسر خود در ارتباط باشد، با تلفن همراه و شبکه های مجازی در ارتباط هستند چرا که تلفن همراه هر لحظه در دسترس و همراه آنهاست اما شاید در طول شبانه روز کمتر از چند ساعت با همسر خود همراه و هم کلام باشد.
اینها دقیقا نشانه های گسست اجتماعی و فرد محوری است و این خطر به شدت جامعه ایران را تهدید می کند، در چنین شرایطی افراد نسبت به یکدیگر بی تفاوت شده و تنها به هویت فردی خود  توجه می کنند.
گذشته از این، مشکلات اقتصادی نیز در کاهش میزان دید و بازدیدهای خانوادگی بسیار موثر است و با یک حساب سرانگشتی هزینه هر میهمانی نه چندان مجلل، کمتر از صد هزار تومان نخواهد شد.
این مبلغ برای بسیاری از مردم هزینه بالایی است و با حقوق های دریافتی آنان همخوانی ندارد بنابراین دید و بازدید در اولویت هزینه خانواده ها قرار نمی گیرد.
یکی دیگر از دلایل کاهش دید و بازدید های خانوادگی و صله رحم، تجمل گرایی و چشم و هم چشمی است. در گذشته از سفرهای پر زرق و برق و تجملات خبری نبود و خانواده ها با اندک امکانات، دور یکدیگر جمع می شدند اما امروز اگر بهترین ها فراهم نباشد، رفت و آمدی هم نخواهد بود.
بار ها این واژه را که حتما باید فلان غذا یا فلان میوه برای پذیرایی باشد وگرنه آبرویمان می رود را شنیده ایم.
تجمل گرایی در کنار مشکلات اقتصادی باعث شده که بسیاری از خانواده ها کلا قید دید و بازدید را بزنند و در بهترین حالت فقط عیدهای نوروز به هم سر بزنند البته در سالهای اخیر، عید نوروز هم به دغدغه ای بزرگ برای خانواده ها بدل شده و اگر اینطور پیش برود احتمالا دید و بازدید های عید هم، به دست فراموشی سپرده شود.
دسته‌بندی نشده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *