نکته ظریف و دقیقی وجود دارد، که خود کارگران کمابیش به آن توجه پیدا کرده اند و آن این است: “دستمزد کارگر تاثیرگذارترین بخش از هزینه ی تولید محصولاتی است که مصرف کننده عمده ی آن خود کارگران هستند.”
به گزارش سرویس اقتصادی سادس، هر سال حداقل دستمزد کارگران توسط شورای عالی کار متشکل از نمایندگان دولت، کارگران و کارفرمایان برای سال بعد تعیین می شود و هر سال با اعلام آن آه از نهاد حدود بیست میلیون کارگر بر میخیزد.
اما چرا با اینکه این دستمزد کفاف یک زندگی عادی را نمی کند، اقدامی صورت نمی پذیرد؟
نکته ظریف و دقیقی وجود دارد، که خود کارگران کمابیش به آن توجه پیدا کرده اند و آن این است: “دستمزد کارگر تاثیرگذارترین بخش از هزینه ی تولید محصولاتی است که مصرف کننده عمده ی آن خود کارگران هستند.”
کارگری برایم می گفت: اگر صد هزار تومان به دستمزد ما اضافه کنند، تولید کنندگان فورا ده تا پانزده درصد قیمت محصولات شان را افزایش خواهند داد، و ما که خوراک و پوشاک و سایر ملزومات زندگی را تهیه می کنیم، باید چند برابر آن افزایش حقوق را بپردازیم و نهایتا وضعمان بدتر می شود.
اینگونه است که دولت ها و کارفرمایان به نام کارگر، و به بهانه جلوگیری از گرانی، از جان و مال کارگر به نفع سرمایه داران مایه می گذارند و تا هنگامی که این سیکل معیوب اصلاح نشود، وضع کارگران اصلاح نخواهد شد.
تا وقتی که نظام اقتصادی کمترین هزینه ای را برای سرمایه داران بر نمی تابد و در پی تضمین سود ایشان است و حتی در صدد اصلاح ساختار و کم کردن از سایر هزینه های تولید نیست، کارگران باید با بدبختی شان هزینه رفاه سایرین را بپردازند.
جواد_صفایی