"پس از 10 سال به این نتیجه رسیدم که نه خارجی‌ها برای سرمایه گذاری به اصفهان می‌آیند و نه ما زیرساخت‌های لازم را برای سرمایه‌گذاری آن‌ها فراهم کرده‌ایم؛ ما برای سرمایه‌گذاران فرش قرمز پهن کردیم اما موفق نبود؛ هر اقدامی در این شهر باید با سرمایه‌گذاران درون همین شهر انجام شود."
به گزارش سادس، سیدکریم داوودی، عضو دو دوره شورای اسلامی شهر اصفهان است، او مهندس عمران و پیش از عضویت در شورا معاونت عمران شهری شهرداری اصفهان و شهردار منطقه 10 بوده است. داوودی در سال 92 برای بار دوم با ائتلاف خادمان شهر وارد شورای اصفهان شد و ریاست کمیسیون امور اقتصادی و گردشگری را برعهده گرفت. او علاوه بر کمسیون اقتصادی عضو شورای سیاستگذاری طرح‌های عمرانی شورای اسلامی شهر اصفهان نیز است.
داوودی معتقد است، اعضای شوراها باید نخبگان اقتصادی باشند تا درآمد شهرها را افزایش دهند و افرادی که “معطل حقوق ماهانه” خود هستند درکی از ارقام میلیاردی ندارند و نمی‌توانند به اقتصاد شهرها کمک کنند. به گفته او اگر شورای آینده یک شورای قوی باشد، طبیعتا خروجی آن هم یک شهردار قوی خواهد بود. داوودی از مخالفان استیضاح شهردار سابق اصفهان بوده است و از عبور مترو از خیابان چهارباغ دفاع می‌کند.
این عضو کنونی شورای چهارم نپرداختن به گردشگری را مهمترین اقدام روی زمین مانده شورا می‌داند و از اصفهانی که هنوز کمترین امکانات را برای شادی شهروندانش فراهم نمی‌کند گله مند است.
خبرنگار سادس گفت وگویی با سید کریم داوودی، که از ثبت نام برای حضور در رقابت‌های انتخابات 96 خودداری کرده است، انجام داده که در زیر می‌خوانید:
– چه تفاوتی میان دوره سوم و چهارم شورا وجود دارد؟
به خاط اینکه دوران گذرا است و شمار اعضا متفاوت است نمی‌توان مقایسه‌ای میان دوره گذشته و فعلی شورا داشت؛ اما اگر میان شهردار و شورا همدلی و هماهنگی باشد اداره شهر موفق‌تر است. اگرچه در دو سال نخست شورای چهارم تنش‌هایی میان شهردار و اعضای شورا وجود داشت؛ اما در دو سال گذشته هماهنگی‌ها بیشتر شده است.
– این هماهنگی چه طور به وجود آمد؟ در برخی موارد هماهنگی زیاد، شورا را شورای شهرداری و یا شهردار را شهردار شورا می‌کند؟ این شائبه در مورد شورای سوم وجود داشت و برعکس آن در خصوص دو سال اخیر مطرح می‌شود.
چیزی غیر از این نیست. اختیاراتی که در چهار چوب قانون به شوراها داده شده است، اختیارات شهرداری است. در سیستمی که به ادارات و دولت مرکزی مربوط می‌شود و مدیران کل زیر نظر وزیران فعالیت می‌کنند، شورا محلی از اعراب ندارد. از نظر تشکیلاتی چند نوع حکومت وجود دارد حکومت‌های متمرکز و غیرمتمرکز. شیوه حکومت‌های متمرکز در تمام دنیا رد شده است. حدود 70 سال پیش اروپایی‌ها این شیوه را مطرود اعلام کردند. در کشور اما حکومت همچنان متمرکز است و در حالی برای تمام کشور یک نسخه پیچیده می‌شود که پتانسیل استان‌ها متفاوت است. برنامه‌ریزی که برای اصفهان انجام می‌شود با برنامه‌ای که برای سیستان در نظر گرفته می‌شود نمی‌تواند یکسان باشد.
– با ضعف‌های کنونی شوراها در قوانین چقدر شوراها را به ویژه برای اصفهان مفید می‌دانید؟
اولین اشکال به ساختار کشور مربوط می‌شود که بعد از 15 سال، قوانین شوراها همچنان نقص دارد. دنیا به یک جهت حرکت می‌کند و ما برای خودمان اجتهاد دیگری می‌کنیم؛ باید بپذیریم با تجربه‌ای که در سیستم اداری سایر کشورها وجود دارد، بسیاری از مشکلات رفع می‌شود و این تجربه تشکیل حکومت‌های محلی با اختیارات کامل است.
_ اگر به ضعف قوانین، ورود افراد غیر متخصص به شوراها را هم اضافه کنید و آسیبی که در نتیجه آن به شهرها وارد می‌شود؛ آیا ادامه فعالیت شوراها را مفید می‌دانید؟
متاسفانه در قانون حتی حداقلی برای تحصیلات داوطلبان عضویت در شورا مشخص نشده است، در صورتی که من معتقدم باید سابقه مدیریت شهری یا تجربه‌ای در این زمینه برای داوطلبان پیش بینی می‌شد. نخبگان باید وارد شوراها شوند. در بسیاری از کشورها این احزاب هستند که متخصصان همسو با خود را معرفی می‌کنند و در نتیجه، مردم به حزب رأی می‌دهند. این نقص باید در کشور برطرف شود. من از ثبت نام مجدد برای شورا کنار رفتم تا نخبگان جدید وارد پارلمان شهری شوند؛ برای این کنار نرفتم که جوانان وارد شوند چون معتقدم افراد باید کار اجرایی کنند و پختگی لازم را پیش از ورود به شورا داشته باشند. نخبگان باید برای شهر تصمیم بگیرند. این نخبه تنها تحصیل کرده دانشگاه نیست زیرا برخی آنچه در دانشگاه تدریس می‌شود با واقعیت‌های اجرایی تفاوت دارد. شاید یک استاد شهرسازی نتواند تصمیم گیر خوبی برای شهر باشد. تنها مدرک معتبر دلیل نخبگی نیست. امیدوارم شورای آینده شورای نخبگان باشد، معتقدم که پس از انتخابات رنگ و بوی سیاسی از شوراها کنار می‌رود و تخصص مطرح می‌شود.
– شمار اعضای شورا در دوره چهارم از 11 به 21 نفر رسید، فعالیت در کدام شورا خوشایندتر بود؟
شورای یازده نفره از نظر تشکیلاتی بهتر بود. زیرا تصمیم گیری در آن سریع‌تر اتفاق می‌افتاد. با توجه به اینکه اختیارات شورای شهر در حد شهرداری است همین تعداد کفایت می‌کرد؛ اگر شورای شهر برای مسائل کلان شهر تصمیم می‌گرفت شاید به 21 عضو نیاز داشت، در این صورت هر عضوی با توجه به تخصص خود بر بخشی از نهادهای شهر نظارت می‌کرد. در حال حاضر پزشک و ورزشکار می‌خواهند در مورد مسائل شهر نظر دهند.
– شورای 21 نفره تصمیم گیری در مورد شهر را کند کرد؟
نمی‌توان گفت کندی اتفاق افتاد، شاید 11 نفر بهتر بود. از منفی‌ها صحبت نمی‌کنم.
– نگاهی به بدنه شورای سوم و چهارم نشان می‌دهد افراد متخصص بیشتری در شورای سوم حضور داشتند در حالی که در شورای چهارم متخصص‌ها در اقلیت قرار گرفتند. این موضوع تاثیری در کیفیت تصمیم گیری‌ها داشت؟
افراد را تحلیل نمی‌کنم، اعضای شورای چهارم منتخب مردم هستند و صلاح نیست افراد را نقد کرد.
– مردم چقدر در انتخابات شورای شهر آگاهانه عمل می‌کنند؟
متاسفانه بیشتر مردم فرق مجلس و شورا را چندان نمی‌دانند و این یک واقعیت است. من معتقدم در ارتقا فرهنگ بسیار ضعیف عمل شده، تنها بر مبنای شعارهای کلان حرکت کرده‌ایم و برنامه ریشه‌ای برای آموزش مردم نداشتیم و این نیز ضعف شورا است.
– آیا انتخاب مردم و ورود برخی افراد برای شورای چهارم چالش ایجاد کرد؟
به اعتقاد من زمانی راندمان کاری افراد افزایش پیدا می‌کند که برای خودشان درگیری ایجاد کنند و راه را برای سرعت بهتر هموار کنند. اما برخی تنش‌هایی که در جامعه ایجاد می‌شود نتیجه عدم ارتقا فرهنگ شهروندی است. سؤال این است که آیا در دنیا همین طور با مسائل برخورد می‌شود؟ چقد برای شخصیت افراد احترام قائل هستند؟ همه باید کار خودشان را انجام دهند؛ متاسفانه در جامعه ما هر فردی که به مرتبه‌ای می‌رسد اولین کاری که انجام می‌دهد نقد افراد است، این روش درستی نیست. اگر حرمت‌ها را حفظ کنیم بخشی از مشکلات به وجود نمی‌آید. هر کسی باید وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد.
– شورای چهارم به دو دوره دو ساله تقسیم می‌شود. دو سال نخست تنش‌های زیادی میان مدیریت شهری و شورا وجود داشت و در نهایت منجر به برکناری شهردار سابق شد؛ شما موافق استیضاح بودید یا مخالف؟
مخالف استیضاح بودم.
– چرا؟
ما سفری به فرایبورگ داشتیم. در محدوده اصلی این شهر پیاده راه بسیار زنده و گسترده‌ای ایجاد شده بود و در خصوص آن با اعضای شورا صحبت کردیم که چطور این اتفاق افتاد. من میان صحبت‌ها پرسیدم چند سال است عضو شورا هستید؟ گفت 38 سال و ادامه داد که 70 درصد اعضای شورای شهر شش دوره است که عضو آن هستند. از مدیر شهرسازی سن پترزبورگ که به اصفهان سفر کرده بود پرسیدم چند سال است معاون هستید؟ گفت 16 سال مدیر شهرسازی سن‌پترزبورگ و 15 سال معاون بودم. تحلیل من در مورد مدیریت این است که مدیر در کشور ما دو تا سه سال طول می‌کشد تا بفهمد کجا چه خبر است و بعد از سه چهار سال راندمان کاری او شروع می‌شود. اعتقاد دارم این تغییر و تحول‌ها به نفع شهر نیست. آقای سقائیان نژاد 10 سال سابقه مدیریت داشت و یک مدیر آب دیده شده بود.
– عملکرد شهردار سابق چطور بود؟
عملکرد سقائیان نژاد موفقیت آمیز بود. با نوع تصمیماتی که می‌گرفت این موفقیت را دیده بودم. بیشتر عمل می‌کرد و کمتر حرف می‌زد. کارهایی که در 10 سال گذشته در شهر صورت گرفت تحولی در فعالیت‌های عمرانی ایجاد کرد. به همین خاطر از مخالفان استیضاح بودم. بعد که استیضاح شد. به جمالی نژاد رأی دادم و سعی کردم در دو سال گذشته همراه او باشم. یکی از ویژگی‌های اعضای شورا این است که برای موفقیت مجموعه باید از مدیران دفاع کنند. املای نا نوشته غلط ندارد.
– با توجه به گزینه‌های موجود و اینکه شهردار مهمترین انتخاب اعضای شوراست چرا به جمالی نژاد رأی دادید؟
رای‌ها به این سمت بود و گزینه‌های مد نظر من در لیست نبود.
– عملکرد شهردار را چطور می‌بینید؟
هر مدیری روی برخی مسائل تاکید دارد که شاید نیاز شهر باشد، جوادی خدماتی برای اصفهان داشت، عظیمیان و سقائیان هم همین طور. جمالی نژاد روی زیباسازی‌ها و المان‌های شهری تاکید دارد و سقائیان نژاد روی مسائل عمرانی. این ثبات مدیریت است که می‌تواند در نقش و تأثیر آن‌ها در شهر مؤثر باشد.
– یکی از ایرادات شهردار سابق عدم پذیرش شورا بود. جمالی نژاد چطور؟ به نظرات شورا اهمیت نمی‌دهد یا تحت تأثیر شورا است.
سقائیان نژاد به حرف گوش می‌داد اگر حق بود قبول می‌کرد اما اگر توجیه نمی‌شد روی تصمیم خودش پافشاری می‌کرد. در مورد جمالی نژاد نکته خوبی که وجود داشت نیروهای اجرایی بود که انتخاب کرد و اگر غیر از معاونان فعلی انتخاب می‌کرد سیستم کمی نابسامان می‌شد، الان این نیروها به خوبی شهرداری را جلو می‌برند. شیوه مدیریتی جمالی نژاد این است که کمتر در جزئیات اجرا دخالت می‌کند و بیشتر مدیریت کلان را مد نظر قرار می‌دهد. سقائیان نژاد در جزئیات وارد می‌شد و قاطع و چکشی با قضایا برخورد می‌کرد. هر دو خوب هستند. باید رو به جلو فکر کرد؛ اگر شورای آینده یک شورای قوی باشد، طبیعا خروجی آن هم یک شهردار قوی خواهد بود.
– شورای چهارم با شعار محرومیت زادیی کار خود را آغاز کرد آیا در عمل هم موفق بود؟
شعار محرومیت زدایی یکی از شعارهای اپیدمی است. ما باید به فکر این باشیم که درآمد مردم را بالا ببریم تا خودشان غنی شوند. به لحاظ مدیریت شهری این تفکر که درآمدی حاصل و خرج یک منطقه شود را قبول ندارم و زمانی که شهردار منطقه بودم این را عملاً نشان دادم. در هفتون درآمدهای خوبی ایجاد و منطقه متحول شد. راهکار رفع محلات محروم، کمک کردن نیست، این بافت را باید عوض کرد. خود منطقه باید برای درآمدزایی آماده شود؛ این اختلاف نظر میان دیدگاه‌ها وجود دارد.
– جو شورای چهارم به لحاظ سیاسی و تصمیمات شهری چطور بود؟
خوشبختانه اصفهانی‌ها شعور سیاسی خوبی دارند، ضمن اختلاف نظرها با هم دوست هستیم. بحث سیاسی نداریم. آرا سیاسی نیست و تلاش می‌شود صلاح شهر مد نظر قرار گیرد.
– بحثی که پس از استیضاح مطرح می‌شد افزایش دخالت شورا در مور شهرداری بود؟ تا جایی که شهرداری اصفهان چارتی برای ساماندهی شهرداری به وزارت کشور پیشنهاد داد.
جمالی نژاد هم خوب عمل کرد. شاید روزهای اول این طور بود اما نهایتاً تحت تأثیر نبود. من در مدت هشت سال حتی یک نفر را برای استخدام به شهرداری توصیه نکردم.
– سایر اعضا چطور؟
اطلاعی ندارم. همیشه معتقد بودم بزرگترین ظلم به شهرداری استخدام بی رویه است. وقتی ساختار کشور اول انقلاب 1.5 میلیون کارمند داشته و الان 12 میلیون، باید ببینید چه کاری با این ساختار کرده‌ایم.
– استخدام‌های بی رویه حتی از سوی اعضای شورا هم مورد نقد قرار گرفت، خود شهرداری هم که چارتی برای این منظور به وزرات کشور داد، پس استخدام‌ها صورت می‌گرفته است.
من از افرادی بودم که بزرگ شدن بدنه شهرداری را برگترین خطر برای شهرداری اعلام کردم کما اینکه زمانی که در معاونت عمرانی فعال بودم و صورت وضعیت برخی از پروژه‌های عمرانی چند ماه با تأخیر تأیید می‌شد، به مدیر پروژه‌ها اعلام کردم صورت وضعیت‌ها را مستقیم خودم امضا می‌کنم و 40 نفر از این روند حذف شدند. برخی از ساختارهایی که ایجاد شده برای شهرداری سم مهلک است؛ این‌ها باید کوچک شود؛ دلیلی ندارد سازمان فرهنگی تفریحی این تعداد نیرو داشته باشد و دست آخر وقتی مردم می‌خواهند یک برنامه شاد ببینند هیچ جایی چنین برنامه‌ای نباشد، این یک شهر فرهنگی نیست. باید از بخش خصوصی استفاده شود؛ اگر بدنه اجرایی کوچک و هزینه‌ها کمتر شد راندمان کار افزایش می‌یابد.
– دو سال پیش شهرداری چند نفر نیرو داشت؟
فکر می‌کنم در حدود 3 تا 4 هزار نفر.
– در حال حاضر چند نفر نیرو دارد؟ شهردار اعلام کرد بین 11 تا 12 هزار نیرو جود دارد؟
نه این طور نیست، 11 هزار نفر با شمار افرادی است که در سازمان‌ها و شرکت‌ها تابعه شهرداری فعالیت می‌کنند. فکر می‌کنم از دو سال پیش تا کنون شمار نیروها 4 تا 5 درصد افزایش پیدا کرده باشد.
– پس استخدام اتوبوسی برای مثال در سازمان ورزش، که از سوی اعضای شورا اتفاق افتاد چطور؟ آیا نظارتی روی عملکرد اعضای شورا هست؟
متاسفانه یکی از نقاط ضعف شورا این است که از نظر تشکیلاتی روی سازمان‌های وابسته به شهرداری نظارت ندارد و شورای سازمان است که برای سازمان تصمیم می‌گیرد. شورا صرفاً بودجه سازمان‌ها را بررسی می‌کند.
– روی عملکرد خود اعضای شورا هم نظارت می‌شود؟
راندمان و دلسوزی اعضای شورا را باید مردم یا سایر افراد بگویند. شما می‌توانید نظر خواهی کنید و از اعضای شورا بپرسید سه عضو مؤثر چه کسانی بوده‌اند؟ این شاخص‌ها را نشان می‌دهد.
– همین طور که گفتید شوراها برای شهرها دستاوردهایی دارد، آیا برعکس این موضوع هم وجود دارد؟ شوراها برای اعضا چه دستاوردی دارد؟ چرا اینقدر اشتیاق برای عضویت در شوراها وجود دارد تا جایی که تلاش برخی از اعضا صرف برنامه‌ریزی برای حضور در دوره بعد می‌شود.
من یک انبوه ساز بودم و به دعوت سقائیان نژاد وارد شهرداری و سپس شورا شدم. زمینه‌ای نبود که من در شهر و شورا در آن تخصص نداشته باشم. مهمترین موضوع برای شهر درآمد است اگر درآمد وجود داشته باشد هر کاری می‌توان کرد و در 10 سال گذشته سعی کردم یکی از تئورسین‌های در آمد باشم. شورا نباید دستاوردی برای اعضا داشته باشد اگر اعضا یک مقدار عاطفه داشته باشند، وظیفه اجتماعی خود را انجام می‌دهند.
– فکر می‌کنید همه با این دلیل وارد شوراها می‌شوند؟
ان شاالله؛ اسلام اجازه نمی‌دهد حرف دیگری بزنم.
– برای همین پرسیدم چقدر لازم است روی عملکرد اعضای شورا نظارت شود؟
مدیران شهردای باید عملکرد اعضا را بگویند. از مدیران شهرداری می‌توانید بپرسید کدام اعضا مؤثر هستند. بپرسید کدام اعضا در 4 سال گذشته مؤثر بوده‌اند؟
– یکی از ساده‌ترین بحث‌ها زمانی مطرح شد که آقای سقائیان نژاد استیضاح شد و یا رأی آورد. افرادی بودند که می‌گفتند مثلاً یکی از عضو شورا دفعه نخست با وام چند میلیونی رأی داده و یکی از اعضا که خودش اعتراف کرد برای یکی از دوستاش 500 میلیون تومان دریافتی داشته! در شورای تهران بحث واگذاری املاک میلیاردی مطرح شد! در اصفهان این موضوع چقدر پررنگ است؟
عارضه‌ای که مملکت با آن مواجه است این نوع تفکر است. تا افراد بیررون هستند فکر می‌کنند درآمدی وجود دارد اما در واقعیت این نیست؛ باید ببینیم برخی وقایع اتفاق افتاد یا نه. اگر کسی 500 میلیون گرفته باشد من از ایران می‌روم.
– یکی از اعضا در جلسه علنی شورا اعتراف کرد…
این مسئله عنوان شد اما شورا به آن رأی نداد. وقتی این مسائل در حاشیه‌های سیاسی قرار گیرد، بحث‌های این چنینی در مورد آن اتفاق می افتد.
– در شورای چهارم اتفاقاتی از این دست کم نبود مثلاً هزینه‌ای که به خیریه منسوب به رییس شورا داده شد و اختصاص چنین هزینه‌ای توسط خود رییس و در یک برنامه تلویزیونی به آزادی زندانیان شائبه فعالیت‌های انتخاباتی را ایجاد کرد.
همیشه این بحث وجود دارد و یک بودجه فرهنگی در اختیار شهردار است، آزادی زندانیان هم یکی از این موارد است. خب برخی پیش از عضویت در شورا در خیریه‌هایی فعالیت دارند. من در این مورد صحبت نمی‌کنم. شهرداری 2500 میلیارد تومان بودجه دارد. این کمک به خیریه است. مبلغی حدود 500 میلیون تومان در این بخش هزینه می‌شود، فکر کردن به این مبلغ نسبت به بودجه انحراف است. اعضای شورا باید آدم‌هایی باشند که 2500 میلیارد را به سه میلیارد تومان افزایش دهند. نباید بگوییم، چقدر داده شد یا نشد. این لازمه شهر دو میلیون نفری است.
باید افرادی که از نظر اقتصادی، کار و درآمد ایجاد می‌کنند به شورا بروند. اگر به من بگویند چه کسانی باید عضو شورا شوند؛ میگویم سه تا چهار نفر از آن‌هایی که از لحاظ اقتصادی در شهر موفق بودند باید عضو شورای شهر شوند. اگر از تفکر این افراد استفاده کنیم شهر پیش می‌رود. فردی که معطل حقوق ماهیانه‌اش است، نمی‌داند میلیارد یعنی چه. شورا به این تیپ تفکرات نیاز دارد.
– چقدر با نظارت بر دارایی اعضای شورا موافق هستید.
باید نظارت صورت گیرد و شفاف سازی باشد. اعضای شورا می‌توانند فعال اقتصادی باشند، اما باید بر روال فعالیت آن‌ها نظارت شود.
– آیا امکان سوء استفاده وجود دارد؟
به فکر من نمی‌رسد.
– کمترین سوء استفاده این که یکی از اعضای شورا یک مدرسه را در میانه سال تحصیلی از کوچه محل سکونت خود جابه جا کرد! این منفعت نیست.
خیلی شهروندان هم این کار را می‌کنند. از این موضوعی که مطرح شد اطلاعی ندارم. من این موارد را سوء استفاده نمی‌دانم؛ شایدم من خیلی باز فکر می‌کنم.
– چقدر تصمیمات شورا بر اساس کارشناسی گرفته می‌شود؟ نمونه‌ای بود که اعضا به آزادی سازی خانه‌ها برای بهبود منظر گلستان شهدا رأی دادند!
برای ضرورت این موارد کمسیون عمرانی تصمیم می‌گیرد و قیمت‌ها را کمسیون اقتصادی مشخص می‌کند.
– قیمت گذاری بر چه اساسی انجام می‌شود؟
عدالت، نه کمتر باشد نه بیشتر. اگر زیادتر خریداری شود حق مردم را به فرد خاص داده‌ایم و اگر کمتر قیمت گذاری شود حق فرد را خورده‌ایم. اگر توافقی میان شهرداری منطقه و مالک صورت گرفت که روال معمول انجام می‌شود در غیر این صورت کمیسیون ماده هشت تصمیم می‌گیرد و شهرداری موظف است بر اساس تصمیم این کمیسیون عمل کند.
– چقدر این روال رعایت می‌شود مثلاً در مورد میدان امام علی میزان نارضایتی زیاد بود؟
در روند ساخت میدان امام علی (ع) مردم ساکن نفع زیادی بردند. خیلی از زمین‌هایی که خریداری نداشت با قیمت‌های خوب خریداری شد.
– اما عده‌ای ناراضی بودند.
در این مورد یا فرد توافق کرده یا کمیسیون ماده هشت در خصوص آن تصمیم گرفته است. می‌گویند از دستی که حاکم ببرد خون نمی‌ریزد، در برخی موارد افراد می‌خواستند ملک خود را با قیمت بیشتری بفروشند، شهرداری در جریان ساخت میدان امام علی 150 هزار مترمربع مغازه خریداری کرد و تنها 30 هزار مترمربع تجاری سازی شد. قیمت مغازه‌ها و قیمت کارشناسی این بود. قیمت مغازه‌ای که مقابل آن 20 متر فضای باز است با مغازه‌ای در یک گذر 40 ساله متفاوت است. در خصوص میدان امام علی (ع) جو روانی ایجاد شد. باید توجه داشت قیمت یک ملک قبل و بعد از اجرای طرح متفاوت است. البته من معتقدم یک خانواده یک خانه دارد، اگر این خانه را از او بگیریم از هستی ساقط می‌شود و حتماً باید برای آن‌ها جایی تهیه شود. زمانی که شهردار منطقه 10 بودم می‌گفتم “کمی روی مردم بغلطیم اما از این طرف نغلطیم.” خانه‌هایی که در طرح بود را حتی 20 درصد بیشتر خریداری می‌کردیم و حتی یک نفر ناراضی نمی‌رفت.
– اصفهان یک شهر تاریخی است چقدر در شورا به میراث اهمیت داده شد؟
ظلمی که به کشور شد یکی شدن سازمان گردشگری و میراث بود. بحث میراث و شهرداری همیشه بحث افراط و تفریط است، مثل چهل ستون و بیستون. سعی شد در این چندسال تعادلی میان این دو ایجاد شود. البته مشکلاتی وجود داشت. مثلاً در بحث مترو که مشکلات میراثی موجب تأخیر در اجرای آن شد در حالی که مجوزهای لازم وجود داشت و حریم رعایت شده بود. ما به چند کشور سفر کردیم که اتفاقاً خطوط متروی آن‌ها از زیر میراث تاریخی عبور می‌کرد و راهکارهایی برای این موضوع وجود داشت. اما جو بدی ایجاد شد.
– از عبور مترو از خیابان چهارباغ دفاع می‌کنید؟
بله.
– فکر نمی‌کنید حواشی و خسارات زیادی برای اصفهان داشت؟
البته عبور مترو از خیابان شمس‌آبادی بهتر بود. اما یک نکته وجود داشت و می‌گفتند اگر روزی گردشگری رونق بگیرد، سه خط متروی اصفهان به بهره‌برداری برسد و محور چهارباغ پیاده راه شود؛ نمی‌توان مردم را در خیابان شمس آبادی پیاده کنیم و بخواهیم تا مسیر چهارباغ پیاده بیاییند. باید یکی از ایستگاه‌ها، دروازه دولت و یکی از چهارباغ باشد تا دسترسی به محور پیاده ممکن شود.
– اگر آقای سقائیان نژاد کماکان شهردار اصفهان بود، خط دوم مترو از میدان نقش جهان عبور می‌کرد؟
خیر. مسیر مترو قرار بود براساس نظر کارشناسان باشد. در خصوص عبور مترو از چهارباغ نیز این آقای سیف‌الهی بود که بر این مسیر پافشاری می‌کرد. البته کار خوبی بود. به زودی باید چهارباغ را تبدیل به پیاده راه کنیم و این موضوع باید اتفاق می‌افتد.
– پس از 10 سال فکر می‌کنید چه کارهایی برای شهر انجام نشد؟
گردشگری، بزرگترین معضل اصفهان است و فقط شعار می‌دهیم اما کار نمی‌کنیم، باید پرسید چرا در این زمینه کار نمی‌شود؟ چرا سؤال نمی‌کنید برای فرودگاه اصفهان چه اقدامی صورت گرفته است؟ چرا فقط در حوزه گردشگری شعار داده می‌شود و اقدامی صورت نمی‌گیرد؟ اقدامات بخش گردشگری صفر است. به صراحت میگویم با وام‌های با بهره 20 درصد امکان ساخت هتل وجود ندارد. باید همان‌طور که برای مسکن‌های مهر وام‌های هفت درصد در نظر گرفته شد به هتل‌سازی هم وام‌های کم بهره اختصاص یابد تا بتوان زیرساخت‌های این صنعت را ایجاد کرد.
دومین موضوع محور پیاده شهر است؛ این شهر به یک محور پیاده نیاز دارد. پیاده راه‌سازی چهارباغ موافق و مخالف دارد اما باید چهارباغ را حمایت کرد. دیگر کسی نباید با خودرو به مرکز شهر تردد کند و شهروندان باید این را بپذیرند. محور پیاده ضرورت شهر است و اصفهان در این زمینه از برخی شهرهای کشور عقب‌مانده است و اقدامات مثبت در این خصوص باید پررنگ شود.
برنامه‌ریزی کلان‌شهری ما باید سفر به مرکز شهر را کاهش دهد. شهر به شهرک‌های سلامت بیشتری نیاز دارد تا ترافیک خیابان‌های مرکزی کاهش پیدا کند و مراکز تجاری جدید باید به خارج از شهر هدایت شود.
نکته سوم مسائل فرهنگی است. چه اقدامی برای ایجاد شادی در شهر صورت گرفته است. مباحث فرهنگی باید موجب ارتقا فرهنگ شهروندی و آموزش‌ها در این زمینه واقعی باشد. برای ساخت آکواریوم من یک‌تنه ایستادم تا آکواریوم ساخته شد. باید شهربازی‌های بیشتری ساخته شود و مردم را شاداب و سرزنده کنیم. ما هر چه برای احیای تئاتر اصفهان تلاش کردم موفق نشدیم. اصفهان روزی مرکز تئاتر طنز بوده است. این‌ها مسائلی است که باید به آن توجه شود.
– چقدر از ظرفیت بخش خصوصی و جذب سرمایه‌گذاری برای این اقدامات استفاده شد؟
بحث مشارکت در اصفهان آغاز شد و در این زمینه بهترین عملکرد را در میان سایر شهرهای کشور داشتیم. بیش از 100 پروژه مشارکتی در اصفهان اجرا شد اما پس از 10 سال به این نتیجه رسیدیم که زیرساخت‌های لازم برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی در اصفهان وجود ندارد؛ برای بیش از 100 گروه خارجی در اصفهان فرش قرمز پهن شد اما عملاً نه ما ساختار تشکیلاتی آن را داشتیم و نه آن‌ها سرمایه‌ای به اصفهان آوردند. هر اقدامی در این شهر صورت گرفت با سرمایه‌داران همین شهر انجام شد. اما عملکرد مشارکت هم در دوران سقائیان نژاد و هم جمالی نژاد بسیار درخشان بود. افرادی که میزان مشارکت در دوران شهردار سابق را زیر سؤال می‌برند باید با عدد و رقم صحبت کنند. این تعدادی که در اصفهان از سرمایه‌گذار بخش خصوصی استفاده شد در هیچ شهری نشده است.
انتهای پیام