شاید شما هم اگر مدت طولانی روی تردمیل دویده باشید، بعد از تمام شدن ورزش‌تان گفته باشید: «مثل شکنجه بود.» واقعیت این است که زیاد هم بیراه نگفته‌اید! ایده اولیه تردمیل از وسیله‌ای بوده که در زندان‌‌ها برای شکنجه و تنبیه از آن استفاده می‌شد.
به گزارش سادس و به نقل از خبرآنلاین، تردمیل را حالا اکثر مردم می‌شناسند و پای ثابت باشگاه‌های ورزشی است. این وسیله ورزش به نام‌های دوی برقی، دو درجا یا دوی ثابت هم شهرت پیدا کرده و به افراد امکان دویدن در فضای بسته و کوچک برای ورزش را می‌دهد. حالا نام تردمیل برای خیلی‌ها تداعی‌کننده ورزش، تحرک و سلامتی است اما در گذشته این اختراع برای زندانیان یک کابوس تلخ بود. واقعیت این است که تردمیل الهام گرفته از اختراعی قدیمی است. در سال ۱۸۱۸ سِر ویلیام کابیت، مهندس انگلیسی، وسیله‌ای به نام «تردویل» tread-wheel را برای شکنجۀ زندانیان انگلیسی اختراع کرد.
تردویل یا تردمیل نوعی وسیلۀ تنبیه یا بیگاری کشیدن از زندانیان بود. آنها را مجبور می‌کردند با راه رفتن بر روی چرخ‌های بزرگ، غلات را آسیاب کنند و ساعت‌ها عرق بریزند. ۴۰ نفر به طور هم‌زمان و به مدت ۶ ساعت باید روی تردویل‌ها راه می‌رفتند تا تردویل بچرخد و کار کند. گفته می‌شود بعد از مدتی به تدریج نام این وسیله تردمیل گذاشته شد. این اسم از دو واژه "tread" به معنای راه رفتن یا قدم برداشتن و "mill" به معنای آسیاب گرفته شده است.
زندانیانی که با این وسیله به صورت مداوم شکنجه شده‌اند، سال‌ها با بیماری‌های مختلف از جمله کمر درد، دست و پنجه نرم کرده‌اند یا حتی در ایام کهولت سن قدرت راه رفتن خود را از دست داده‌اند. گفته می‌شود زندانیان مجبور می‌شدند در برخی موارد حتی تا ۶ ساعت در روز نیز روی این دستگاه‌ها کار کنند که مساوی با صعود به قله‌ای به ارتفاع ۱٫۵۰۰ تا ۴٫۰۰۰ متر است!
انتهای پیام