نُه سال است که ازدواج کرده‌ام. همسرم گذشتة خيلي خرابي داشته است. من بعد از ازدواج متوجّه اين گذشتة آلوده شدم که در آن دست به کارهاي خيلي زشتي مي‌زده است. او حالا دست از آن کارها برداشته؛ امّا کاري نکرده است که مرا راضي کند. من نمي‌توانم کارهاي گذشتة او را از ذهن خود ببرم. با اين که کارهاي آن دوره‌اش مربوط به خودش بوده و الآن هم پاکِ پاک است؛ امّا من نمي‌توانم فراموش کنم و وقتي به چشمانش نگاه مي‌کنم، حسّ خاصّي دارم.
اوّل: قضاوت عقلي؛ توجّه قلبي
شکر خدا که اين خواهر بزگوار در مقام قضاوت عقلي منصفانه قضاوت مي‌کند؛ يعني مي‌گويد گذشتة خرابي داشته؛ امّا الآن پاک است. مشکل اصلي آن است که در مقام توجّه قلبي از آن قضاوت غافل مي‌شود؛ يعني بدون در نظر گرفتن حال فعلي همسر خود، علاقة قلبي خود را با توجّه به گذشتة او تنظيم مي‌کند.
دوّم: رضايت شما يا خدا؟
شما مي‌گوييد کاري نکرده که مرا راضي کند. با توجّه به سخن خودتان، اين کارها در گذشته بوده و مربوط به خودش هم بوده؛ يعني جفايي در حق شما نبوده است؛ پس اوّلاً او بايد خدا را راضي کند؛ نه شما را. راه راضي کردن خدا هم توبه است. توبه هم در روايات ما به خوبي تفسير شده که يکي از آنها اين است: امير مؤمنان علي(علیه السلام) فرمود: «توبه، پشيماني قلبي، استغفار زباني، ترک عملي گناه و نيت بازنگشتن به گناه است».
ثانیاً اگر چه طبق گفتة خودتان اين گناهان پيش از ازادواج با شما بوده است؛ امّا باز هم اگر بنا باشد که شما را راضي کند، بهترين راه راضي کردن، پرهيز از اشتباهات گذشته است که خود شما تأييد مي‌کنيد ايشان دست از کارهاي اشتباه گذشته برداشته و الآن پاک پاک است.
سوّم: توجّه به ايمان و ارادة قوي همسر
بنده نمي‌خواهم کارهاي اشتباه همسر شما را توجيه کنم؛ امّا مي‌خواهم بگويم به تمام ابعاد قضيّه دقّت کنيد. درست است که همسر شما در گذشته کارهاي اشتباهي انجام داده که قابل توجيه هم نيست؛ امّا اگر با دقّت نگاه کنيد در همين مسير، حُسني را مشاهده مي‌کنيد که دل شما را به همسرتان گرم مي‌کند. آن حُسن اين است که همسر شما به توفيق الهي اراده کرد و توانست از گناهاني دوري کند که جدا شدن از آنها کار هر کسي نيست. اين نشان دهندة ايمان و ارادة قوي همسر شما است که متأسّفانه بسياري از انسان‌ها از آن محروم هستند. شما از اين بابت بايد شاکر باشيد.
چهارم: مثل خدا توبه کنندگان را دوست بداريد
اگر در زندگي خود خدا را محور قرار دهيد، خواهيد ديد به جاي اين که در هنگام مواجهه با همسرتان دچار حسّ بدي شويد از او خوشتان خواهد آمد. خداوند در قرآن به صراحت فرمود: {اِنَّ اللهَ يحِبُّ التَّوّابينَ}؛ خداوند توبه کنندگان را دوست مي دارد. امام باقر(علیه السلام) فرمود: «از محبوب‌ترين بنده‌هاي در نزد خداوند نيکوکار توبه کننده است». رسول خد(صلی الله علیه و آله وسلم) نيز فرمود: «چيزي در نزد خداوند دوست داشتني‌تر از جوان توبه کننده نيست».
پنجم: لزوم توجّه ويژة همسر
البتّه اگر پرسش کننده، همسر اين خانم بودند، حتماً بنده به ايشان توصيه مي‌کردم تلاش کنند با ايجاد رابطه‌اي محبّتي و همراه با احترام و تقيد قابل قبول به مسائل مذهبي اعتماد و توجّه همسر خود را جلب کند. درست است که اين گناهان براي پيش از ازدواج بوده؛ امّا به هر حال شما وظيفه داريد تا جايي که مي‌توانيد حسّ او را نسبت به زندگي با خودتان تغيير دهيد.