نوازش موضوع بسيار مهمي است که در گذشته به‌عنوان يک اصل اساسي و ضروري مورد توجه قرار نمي‌گرفت، چراکه تصور مي‌شد خلأ آن هيچ مشکلي را به‌همراه نخواهد داشت، اين درحالي است که پژوهش‌هاي متعدد و گسترده سال‌هاي اخير به تأثيرات شگرف و همه‌جانبه نوازش تأکيد دارند.
نوازش، موجب ترشح يکسري از انتقال‌دهنده‌هاي عصبي در بدن مي‌شود که علاوه بر تقويت سيستم ايمني بدن، احساس لذت و شادابي را همراه دارد. همچنين ثابت شده که‌نوازش کردن يکي از راه‌هاي تقويت هوش کودک است.
کودکاني که کمتر توسط والدين و اطرافيان‌شان مورد نوازش قرار مي‌گيرند، از سيستم ايمني ضعيف‌تري برخوردار هستند که دليل اين واقعيت به موضوع مهم نوازش بستگي دارد، اين کودکان به‌دليل دريافت نکردن نوازش نسبت به ساير کودکان، با بيماري‌هاي بيشتري مواجه مي‌شوند.
همچنين ازلحاظ علمي هم مشخص‌شده کودکاني که نوازش مي‌شوند، سرحال و شادتر هستند و کمتر در معرض اضطراب و افسردگي قرار مي‌گيرند، از اين‌رو کودکاني سالم و قوي‌تري هستند، اين‌گونه شد که نوازش به‌عنوان يک اصل ثابت فرزندپروري در نظر گرفته مي‌شود و همان‌قدر که تغذيه کودک بسيار مهم است، نوازش هم مهم تلقي مي‌شود و به کارکرد درست سيستم اعصاب رشد اجتماعي و کاهش بروز اختلالات در وي مي‌انجامد.