سخنگوي ناجا در يادداشتي آورده است : معلمان در درون مدرسه دنياي امن، شاد و احترام آميزي خلق مي کنند که به نوبه خود سهم زيادي در پرورش امنيت رواني دانش آموزان دارد.
گر چه همه ما اذعان داريم که هر چقدر در وصف بزرگي اين استادان تربيتي و پرورشي جامعه بگوييم و بنويسيم باز هم کم گفته ايم و اندک نگاشته ايم و تنها اندکي از بسيار را نمايان ساخته ايم. بويژه اثرات تربيتي،علمي،فرهنگي،اجتماعي و …
تلاش معلمان گرامي آنچنان پر دامنه و پرشمول است که پرداختن به هر يک از آنها مثنوي هفتاد من است و من در اين نوشتار مجمل تنها بنا دارم يکي از اثرات کار معلمان شريف جامعه را که از قضا کمتر مورد توجه اهل قلم و بيان واقع شده است ، يادآور شوم.
اثري که من بنا دارم از آن سخن بگويم نقش و کارکرد معلمان در ايجاد و تقويت و استمرار ” امنيت اجتماعي” است، ما مطالعات کمي و کيفي زيادي در اختيار داريم که آشکار مي سازد معلمان ما در افزايش هر دو بعد امنيت اجتماعي يعني هم بعد عيني آن و هم وجه ذهني آن ، سهم و نقش دارند.
به بيان گويا تر، معلمان ما، هم قادرند وقوع کجروي و جرم و انحراف اجتماعي را کاهش دهند (بعد عيني امنيت اجتماعي ) و هم مي توانند نگراني ،دغدغه ، دلواپسي و احساس ناامني مردم جامعه را فرو بکاهند و احساس امنيت آنان را افزايش دهند (بعد ذهني امنيت اجتماعي).
معلمان وجه اول را به دو طريق محقق مي سازند. طريق نخست آنکه ، آنان انسان هايي را پرورش مي دهند که گام نهادن در راه کجروي و انحراف و بزهکاري را نه تنها “جرم ” تلقي مي کنند بلکه آن را عملي ” غير اخلاقي ” و” گناه آلود ” مي شمارند و لاجرم از انديشيدن به آن اجتناب مي ورزند.
به تعبير ديگر ، معلمان ما، در کنار اهتمام جدي به شناخت عاطفي و جسماني فرزندان جامعه، مي کوشند تا بعد معنوي و اخلاقي آنان را نيز پرورش دهند و ” وجدان اخلاقي ” نيرومندي در نظام رواني آنان پديد آورند.
بي نياز به هيچ استدلالي، افرادي که از وجدان اخلاقي نيرومندي برخوردار باشند براي دست نيازيدن به کنش هاي مخل امنيت اجتماعي نيازي به ” کنترل بيروني ” ندارند و به صورت ” خودانگيخته و با برخورداري از کنترل دروني “، از هنجارشکني و قانون ستيزي اجتناب مي ورزند و با تقويت تاب آوري رواني در مواجهه با پديده ها و آسيب هاي اجتماعي، از بحران هاي پيش رو، سربلند بيرون مي آيند.
اما ، روش ديگري که معلمان ما از آن براي افزايش امنيت اجتماعي بهره مي گيرند ” مداخله پيشگيرانه ” در مشکلات رفتاري و کرداري دانش آموزان و اصلاح خطاهاي تربيتي والدين است.
آنان از اين واقعيت آگاه اند که شماري از کودکان و نوجوانان به سبب ترکيب عوامل زيستي،رواني و اجتماعي، مستعد دست يازيدن به اقدامات کجروانه و رفتارهاي آسيب زا و امنيت ستان هستند.
ليکن با مداخله زودرس و اقدامات پيشگيرانه مي توان آسيب پذيري و آسيب زايي آنان را از ميان راند.
همه ما مي دانيم که شمار زيادي از معلمان مسئول و آگاه با اقدامات مشاوره اي و مداخلات تربيتي و درماني خود از سوق يافتن شمار زيادي از اين گونه کودکان و نوجوانان به ورطه بزهکاري و کنش هاي انحرافي جلوگيري مي نمايند و بدين ترتيب از کاهش امنيت اجتماعي (در بعد عيني آن ) جلوگيري مي نمايند.
معلمان امنيت آفرين جامعه ما، براي شکل دادن دنياي رواني امن در درون فرزندان جامعه و ايجاد زمينه هاي نضج و تقويت احساس امنيت، از روش هاي مختلفي استفاده مي نمايند. اما، از آن ميان به نظر مي رسد که يکي از تلاش هاي آنان اثرگذارتر و ماندگارتر است.
اين تلاش کمک به شکل گيري ” نگرش واقع بينانه و توام با خوش بيني به جهان پيرامون ” در کودکان و نوجوانان است. شواهد نشان داده اند وقتي چنين نگرش و برداشتي در ذهن کسي شکل بگيرد او همواره احساس امنيت خواهد کرد. چه، او مي داند که گر چه اتفاقات زياد و رخ دادهاي طبيعي و ساخته دست بشر در دنياي پيرامون او چهره مي نمايند اما …
اولاً: شمار آنها اغلب کمتر از رخ دادهاي مثبت است و ثانياً: بسياري از آنها را مي توان با درايت و عقلانيت و هوشمندي از ميان راند.
از آن گذشته، معلمان ما در درون مدرسه دنياي امن، شاد و احترام آميزي خلق مي کنند که به نوبه خود سهم زيادي در پرورش امنيت رواني دانش آموزان دارد و من به سهم خود بوسه بر دستان معلمان زحمتکش و بي توقع مي زنم و هماره خود را مديون آنان مي دانم.