فرارسيدن ايام سالگرد وفات حضرت محمد مصطفي(ص) و شهادت مظلومانه سبط اکبر پيامبر، امام حسن مجتبي(ع) و شهادت غريبانه هشتمين پيشواي معصوم، حضرت امام علي بن موسي الرضا(ع)، بر تمامي مسلمانان به ويژه شيعيان تسليت باد.
وفات جانگداز و مظلومانه اشرف مخلوقات خاتم الأنبياء محمد بن عبدالله(ص) در 28 صفر سال 11 هجري در سن 63 سالگي بوده است.
رسول گرامي و اهل بيت وي، مظهر تامّ اسماي الهي و آيينه تمام نماي صفات جمال و جلال حقّ اند.
آنان، پيشوايان بشر به سوي فضايل و ارزش هاي متعالي انساني و الهي اند و آشنايي با ابعاد گوناگون شخصيت و زندگي اين رهبران الهي، بهترين توشه سالکان راه حقيقت و پاکبازان طريقِ سعادت و کمال است .
زندگي پيامبر اسلام و ائمه هدي(عليهم السلام) داستان انسان هاي پاک و به کمال رسيده اي است که براي هر پوينده اي، راهي هموار و مستقيم به سوي حقيقت را نشان مي دهد، و زندگي پرفراز و نشيب و سراسر صلابت و جاودانگي آنان، مي تواند همه ابعاد و شئون مختلف حيات انسان کامل را تأمين نمايد.
فردا سالگرد وفات حضرت محمد مصطفي(ص) است که بناي ستم و بيدادي را که بر فرزند آدم ميرفت برانداخت و نواي خوش قسط و عدل را در جهان طنينافکن ساخت؛ بزرگمردي که در پيشگاه انسانيت، سرود توحيد سر داد.
با ظهورش پابرهنگان و آنانکه اربابان بيداد به استضعافشان کشانده بودند، گوهر آزادگي و حريت را در آغوش کشيدند. او از جهان رفته است اما ديري نخواهد پاييد که واپسين حجت توحيد بر انسان عرضه ميگردد تا مومنان آفاق در پرتو خورشيد اسلام، شاهد غروب بتان باشند.
در چهاردهمين قرن از ظهور حضرت محمد مصطفي(ص) که جهان بشري پرشور و شرتر از پيش گرديده، نداي بلند توحيد که از گلوي پاک آخرين پيامبر خدا برخاست هنوز در پهنه کره خاکي طنينانداز است و امت او در روز وفاتش پيام وحدت خويش را در مأذنههاي رفيع و شکوهمند اسلام به گوش جهانيان ميرسانند..
اين ايام همچنين سالروز شهادت سبط اکبر پيامبر، امام حسن مجتبي(ع) در روز 28 صفر است که در روزهاي طوفاني صدر اسلام همچون بازويي پرتوان در کنار پدر بزرگوارش و نيز در دوران زمامداري کوتاه خودش از کيان اسلام و مسلمين دفاع کرد ولي نيرنگ منافقان و دشمنان اسلام که لباس دوستي دين و امارت مسلمين را به دروغ بر تن کرده بودند، از کاسه زهرآگين دشمن خانگي بيرون آمد و دومين شهيد امامت به جهان اسلام تقديم شد..
همچنين در ايام غمبار سالگرد شهادت غريبانه و مظلومانه امام علي بن موسي الرضا(ع)، آن امام همام را اينگونه خطاب قرار ميدهيم که ؛
اي امامِ غريب! اي قبله آمال ، مشتاقان خوشنودي و رضا! هنگامي که نقش گنبد پر نور تو در پردهي چشمانمان ميافتد، آميزهاي از احساس تعالي و شکوه در قلبهايمان مينشيند.
نقشي که محبت و دوستي تو را پيوسته در رگانمان به دوردستترين منافذ جسم و جان ميرساند و حاصل اين پيوند چيزي نيست جز فروزانتر شدن آتش عشق ولايت تو که به مثابه ميراثي پرارج در سينههايمان جاويد شده است .