نگاهی به یک استارتاپ جالب حوزوی برای معرفی کسب و کار اسلامی/ وقتی کاسب مکاسب خوانده هم پیدا می‌شود

به گزارش سرویس جامعه مشرق- همه چیز از یک فکر بکر شروع شد. طلبه ای که می خواست هم لباس هایش کمتر دغدغه مالی داشته باشند تا بهتر درس بخوانند و علاوه بر آنکه نیازی نداشته باشند گرفتار شغل و وقت گذاردن برای گذران ایام باشند، چرخ اقتصاد خانواده هایشان را با کمک اهالی خانه بهتر بچرخانند.

 

اما حالا دهها طلبه مشغول به تحصیل در مدارس علمیه قم، بدون هیچ دردسر یا نگرانی از وقت گذاشتن برای امرار معاش، برای خود و خانواده هایشان کسب و کاری به راه انداخته اند؛ آنهم با یک کانال که محصولات محلی تولید شده توسط طلبه ها و خانواده هایشان را به اعضا معرفی و با قیمتی به مراتب پایینتر از بازار و با کیفیتی بالا به آنها عرضه می کند.

حجت الاسلام مجید پیله چیان این روزها بیستمین سال طلبگی اش را می گذارند؛ بیست سالی که با یک دغدغه سپری شده و آن ایجاد اشتغال و زمینه های درآمدزایی صحیح، بدون فوت وقت و دارای شأن مناسب برای هم لباس هایش بوده است.

 

او نام فروشگاه مجازی اش را برکت گذاشته است و در گفتگو با مشرق امیدوار است با گذشت زمان، برکت بیشتری را برای طلبه ها به همراه بیاورد؛ آنهم در روزهایی که سبک و سیاق بازار تغییر کرده و کمتر کاسبی، مکاسب خوانده وارد بازار می شود و مباحث فقهی بازار برای برخی بازاریان و کسبه امروزی موضوعیت چندانی ندارد.

کانال برکت، چندان معروف نیست و پس از عضو شدن در آن، قرار نیست با رقم های چند ده هزار نفری یا حتی میلیونی در شمارشگر اعضای کانال مواجه شوید. سرجمعِ اعضای کانال فروشگاه برکت، هزار و چند نفر است اما همه مشتری و طلبه.

پیش از گفتگو با ادمین کانال، گشتی در فروشگاه مجازی اش می زنم. فروشگاهی که شبکه بزرگ عرضه محصولات محلی طلاب نام گرفته و طلبه های مشغول به تحصیل در مدارس قم، تولیدات محلی خود و خانواده هایشان در شهرها و روستاهای دیگر را برای فروش در آن معرفی می کنند؛ از انواع پسته و عسل گرفته تا شیره و گردو و رب.

 

 

به سراغ ادمین کانال می رویم. طلبه ای است 42ساله که ده ماهی می شود برای هم لباسی هایش فکر اقتصادی کرده و خودش هم مدیریتش را برعهده گرفته است. برایشان فروشگاه ایجاد کرده، ولی نه در کوچه بازار های قم بلکه در فضای مجازی که این روزها هرکس به فکر استفاده مناسب از آن است و به نفع کسب و کارش از آن استفاده می کند.

از جرقه ای که در ذهنش تبدیل به یک ایده شد می پرسم و اینکه چرا تصمیم گرفت تولیدات محلی طلبه ها را، آنهم در فضای مجازی بفروشد و برایشان کسب و کار ایجاد کند؟

در جوابم می گوید: یکی از اتفاقاتی که در حوزه های علمیه می افتد و به یک موضوع عادی بدل شده، نصب تبلیغات دست نوشته طلاب روی دیوارهای مدرسه است که محصولات محلی شهر و روستایشان را معرفی می کنند. این اتفاق سال هاست که می افتد و طلبه ها هر چیزی که برای فروش داشته باشند، با قیمتی مناسب برای فروش به هم لباسی هایشان معرفی می کنند؛ از رب انار و گوجه فرنگی محلی گرفته تا عسل و برنج و خشکبار.

 

به گفته وی، این تبلیغات تنها در محوطه درونی مدرسه انجام می شود و طلبه ها به دلایل مختلف از تبلیغ کالاهایی که دارند بیرون از محوطه حوزه خودداری می کنند چراکه بسیاری معتقدند رفتن به درب مغازه ها و بازاریابی کردن برای کالاهایشان دون شان لباس طلبگی و البته وقت گیر است.

پیله چیان به ده ماه قبل بر می گردد، روزی که بدون داشتن سرمایه تصمیم به این کار گرفت و این روزها فروشگاه برکت را توسعه داده و برای ادامه کارشان هم با توجه به توسعه این ایده، کارمند استخدام کرده اند تا از درس و بحث عقب نمانند.

چند ثانیه ای به فکر فرو می رود و به آرامی می گوید: کار را با ایجاد یک کانال شروع کردیم و بعد از آن شروع کردیم به جمع آوری بانک اطلاعاتی طلبه هایی که برای فروش محصولاتشان تبلیغ می کردند. با خیلی ها صحبت کردیم تا قانع شدند به جای چسباندن کاغذ روی در و دیوار حوزه، تبلیغ کارشان را در کانال ما انجام دهند.

 

“بعد از این کار محصولاتشان را گرفتیم و در یک اتاق انبار کردیم. حالا دیگر زمینه کار فراهم شده بود. تنها کاری که کردیم 150نفر از طلبه ها را در کانال عضو کردیم و به مرور وقتی اجناس فروش می رفت و خریدارها از کیفیت محصولات رضایت داشتند به تعداد مشتری ها و اعضای کانالمان اضافه شد.”

 

موسس این استارتاپ حوزوی یا به اصطلاح فارسی آن موسسه نوپا، به آینده امیدوار است، به روزی که طلبه ها همین محصولات محلی شان را در کانالی با مشتری های بیشتر بفروشند تا دلگرم تر به شغل و هدف اصلی خود بپردازند اما خانواده هایشان هم دلگرم به رزق و روزی مناسب باشند و همراستا در جهت اقتصاد مقاومتی.

 

او برای تفهیم موضوع به ما، مثالی می زند و می گوید: فرض کنید این کانال 5 هزار عضو داشته باشد و از این بین، هزار نفرشان هر دو ماه یک کیلو عسل از ما بخرند. این خودش می شود یک تن! اگر چنین اتفاقی بیفتد دیگر لازم نیست طلبه ها و خانواده هایشان از منطقه و دیارشان به شهر بیایند و در همان شهر و روستایشان تولید می کنند و از این طریق می فروشند. البته با قیمتی به مراتب کمتر از قیمت بازار که برای مشتری ها هم جذاب باشد.

 

وی تاکید می کند که “این اتفاق باعث زمینه اشتغال در روستاها هم می شود و با حذف واسطه ها و دلال ها پول مناسبی به دست تولید کننده اصلی یا همان خانواده طلاب می رسد.”

گشت و گذار در فروشگاه برکت زیاد طول نمی کشد. فروشگاهی که از صفر شروع کرد، حالا نزدیک به 90 قلم جنس در ویترین مجازی خود دارد؛ محصولاتی که کاملا ارگانیک و طبیعی است و با اطمینان می توان به اصالت و کیفیت بالای آن اعتماد کرد چرا که هم برای مردمانی خوب از مناطق مختلف کشورمان است و هم تولید و مدیریت آن در دست طلبه هاست.

 

پیله چیان این فروشگاه را صرفا برای طلاب ایجاد کرده و تنها طلاب و افراد حوزوی می توانند محصولات خود را با استفاده از این فضا به فروش برسانند. وقتی از آینده کاری اش می پرسم، می گوید: امکان عضویت برای همه وجود دارد و هر کسی می تواند به عنوان خریدار وارد کانال شود و از ما خرید کند اما این کانال صرفا برای عرضه محصولات محلی طلاب است و افراد غیر روحانی نمی توانند اجناسشان را از کانال ما بفروشند.

او به نکته جالبی هم اشاره می کند و آن شبکه ای بودن این فروشگاه است. چون در حال حاضر بعضی طلبه ها در شهرهای خودشان شعبه ای از این کانال را ایجاد کرده اند و با خرید از کانال برکت، اجناس را در شهر و دیار خودشان به فروش می رسانند. البته با این کار، قیمت محصول تغییر چندانی نکرده و هنوز مقرون به صرفه تر از کالاهایی است که در بازار به فروش می رسد.

مطالب کانال را از آخر به اول مرور می کنم. در بین تبلیغ کالاها، مطالبی به زبان طنز اما در خصوص موضوعات مهم و جدی این روزها هم به چشم می خورد؛ از آموزه های دینی تا مطالب اجتماعی جذاب. فضایی متفاوت با دیگر فروشگاههای مجازی. گویی گردانندگانش تنها به فکر کسب درآمد نیستند و هدف های بزرگتری هم دارند. همان اهدافی که سال ها برایش در حوزه ها زمان گذاشته اند.