بدون تردید پوشش اسلامی برای زنان، از ضروریات دین مقدس اسلام است، چنان که آیات متعددی از قرآن به این مطلب دلالت دارند. آیات 32، 33، 53، 55 و از جمله آیه 59 سوره احزاب در مورد حجاب به صراحت بیان می کند آنجا که می فرماید: “یا ایها النبی قل لا زواجک و بناتک و نساء المومنین یدنین علیهن من جلبیبهن ذلک ادنی ان یعرفن فلا یو ذین و کان الله غفورا رحیما” .
“ای پیغمبر (گرامی) به زنان و دختران خود و زنان مومن بگو که خویشتن را به چادر بپوشانند که این کار برای اینکه به عفت و حریت شناخته شوند تا از تعرض و جسارت (هوس رانان) آزار نکشند برآنان بسیار بهتر است و خداوند آمرزنده و مهربان است”.
از طرفی مسئله حجاب یکی از جنجالی ترین مسائل دنیای امروز است. به ویژه برای طرفداران اعلامیه حقوق بشر، که با عنوان ” تساوی حقوق زن و مرد” پوشش را برای زنان دست و پاگیر و محدودیت دانسته و آن را برخلاف آزادی قلمداد و عنوان حمایت از حقوق زن مطرح می نمایند، این مسئله را بسیار حساس نموده است.
در صورتی که حجاب از نظر شرع اسلام محدودیت نیست بلکه مصونیت است. پوشش اسلامی را برای زنان باید در مجموع ابعادش مورد تجزیه و تحلیل و واکاوی قرار داد. که با توجه به مجموع عوامل به نفع زنان و جامعه است و نه تنها دست و پاگیر نیست و تضادی با آزادی ندارد بلکه زنان در عین حفظ پوشش اسلامی ، می توانند برترین فعالیت های اجتماعی را داشته باشند و در چارچوب آزادی های صحیح و مقبول از حق آزادی خود بهره مند گردند.
زیرا حجاب در اسلام به معنای پرده نشینی نیست بلکه به معنای پوشش معقول برای جلوگیری از فساد و حفظ کرامت زن است و ما امروز حتی در جمهوری اسلامی ایران می بینیم که زنان در همه صحنه ها و عرصه ها، از مجلس قانون گذاری گرفته تا آموزش و پرورش و بیمارستانها و ادارات می توانند در چارچوب حفظ پوشش اسلامی به کار و تلاش بپردازند.
بی آنکه حجاب برای تلاش های آنان مشکلی ایجاد کند و حق آزادی صحیح آنها را تضییع نماید. حجاب در اسلام از یک مسئله کلی تر و اساسی تر ریشه می گیرد و آن این است که اسلام می خواهد انواع لذت های جنسی ، چه بصری و چه لمسی و چه نوع دیگر به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی، اختصاص یابد و اجتماع منحصرا برای کار و فعالیت صحیح باشد، برخلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت جویی های جنسی به هم می آمیزد اسلام می خواهد این دو محیط را کاملا از هم تفکیک نماید.
“الگو یکی از طرق سازندگی در مراحل مختلف زندگی است. بسیاری از بی هدفی ها زاییده بی الگوهایی هاست”. زبان الگو زبان عمل است در نتیجه تأثیری که الگو بر افراد می گذارد بسیار عمیق تر و ماندنی تر از گفتار است. به همین دلیل، ادیان الهی و مکاتب بشری سعی در الگو از نوع خود انسان داشته اند و از نقش الگو در آبادانی و ویرانی جوامع غافل نبوده اند.
دین مبین اسلام الگوها و شاخص های متعالی در این زمینه ارائه داده و انسانها را به پیروی از این سیره عملی و نظری دعوت نموده است. اگر در مکاتب ساخته بشری ( مثل اومانیسم، اگزیستانسیالیسم و … ) الگوی عملی برای این مهم وجود ندارد و آنان ناگزیرند ایده آلیستی برگزینند، خوشبختانه در مکتب اسلام راستین یعنی تشیع، الگوهای بسیاری در این خصوص وجود دارد.دامنه تأثیرگذاری اسوه ها از نظر قرآن اعم از حوزه فردی، اجتماعی، اخلاقی و تاریخی است.
هم اکنون جا دارد به این سوال پاسخ گفته شود که آیا حضرت زهرا (س) الگوی زنان است یا الگو انسانها؟ و آیا سیره ایشان قابلیت پیروی برای همه انسانها را دارد و یا مختص زنان می باشد؟ پرواضح است که حضرت زهرا (س) الگوی کاملی برای همه انسانها است و همه بشریت می توانند با تأسی از سیره ایشان راه سعادت و نجات خود را طی نمایند.کرامت ها و فضیلت ها مختص مردان نیست. چنانچه زنان جوهری داشته باشند. سیر تعالی و بالندگی معنوی برای آنان همیشه هموار است.گر علی (ع) الگو و نمونه انسان کامل و ایده آل است در وجود مرد بودن، زهرای مرضیه نیز الگوی ایده آل انسان کامل است در مظهر زن بودن قرآن وقتی می فرماید:
” لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه (احزاب آیه 21) منظور از” لکم ” همه انسانها است، نه فقط مردان. این مطلب در مورد حضرت زهرا (س) نیز صادق است، آنچه فاطمه (س) را اسوه و نمونه ساخته، کمال انسانی اوست و بدین خاطر متعلق به همه عالم و انسانهاست و ارزش های انسانی اختصاصی به زن و مرد ندارد ( ارزش در اسلام مطلق و جهان شمول است نه نسبی و مقطعی و برای دوران و زمان خاصی ) و به تبع آن اسوه های انسانی نیز همین گونه اند.
فاطمه (س) چنان که اسوه زنان است، اسوه مردان نیز هست ( همانند پیامبران و امامان ) بین زن نمونه بودن و نمونه زن بودن تفاوت است. زن نمونه یعنی زنی که سیره و روش او را همگان قادرند در زندگی اتخاذ و اعمال نمایند و بر اساس سیره و سلوک او مسیر زندگی خویش را بپیمایند و نمونه زن یعنی زنی که میان زنان نمونه و الگوست و از دامن چنین زنی است که مرد به معراج می رود.