عضو شورای پژوهشی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی با تاکید بر اینکه بهترین سیاست رفاهی همان ایجاد کار و اشتغال است گفت: باید بتوانیم حامی کسانی باشیم که نمی توانند از خویش حمایت کنند، باید کمک کنیم مهارت های جدیدی را برای احراز شغل به دست بیاورند.
به گزارش سادس، بایزید مردوخی در پنل «اقتصاد رفاه» همایش ملی «ایران ۱۴: رفاه و تأمین اجتماعی» که به همت موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی برگزار شد با بیان اینکه سال ها بود که مجلس و دولت امنیت را در چارچوب گسترده ای که قانون اساسی تعریف کرده یعنی امنیت جامعه انسانی نتوانستند مورد توجه قرار دهند گفت: امنیت جامعه انسانی دربرگیرنده امنیت فردی یا مصونیت از خشونت، امنیت شغلی و درآمدی، امنیت زیست محیطی و حق برخورداری از هویت است.
وی افزود: امنیت انسانی دارای دوبعد جداگانه است؛ بُعد بقا به معنی آنکه مردم باید قادر به تامین حداقل معیشت و در نتیجه امنیت خود باشند و بُعد پایداری بدان معنا که مردم باید در مقابل تغییرات و دگرگونی های شرایط زندگی اعم از مالی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از حمایت های لازم برخوردار باشند.
عضو شورای پژوهشی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی با بیان اینکه یکی از عوامل عمده امنیت در حال حاضر که سال هاست در کشور ما به مسئله تبدیل شده، «فقر» است اظهار کرد: در غالب کشورهای دنیا این مسئله همچنان مطرح است و یک سوم نوع بشر در فقر زندگی می کنند. فقیر بودن به معنای گرسنگی و فقدان غذا است. فقیر بودن به معنای عدم دسترسی به مراقبت های پزشکی هنگام بیماری و محرومیت از سواد، دارایی، کار و درآمد و غیره است. امروزه فقر به یک تهدید واقعی برای تعداد رو به تزایدی از مردم تبدیل شده است.
وی ادامه داد: سرعت بخشیدن به آهنگ رشد اقتصادی هرچند امر مشکلی است اما برای این منظور کافی نیست، زیرا رشد اقتصادی به طور فزاینده ای به سمت رشد بدون اشتغال سیر می کند و بیکار بودن برای افراد به معنای فقدان هرگونه درآمد است. به دلیل رشد ناچیز اقتصادی در این سال ها، ماهیت سرمایه بر بودن عمده سرمایه گذاری های منجر به رشد و عدم دسترسی فقرا به اعتبار و تسهیلات بانکی، توزیع درآمد همچنان ناعادلانه باقی مانده است و برخی اهداف اجتماعی در نتیحه فراموشکاری و غفلت، تحقق نیافته باقی می ماند که دسترسی به امکانات آموزشی، بهداشتی و غیره برای همگان از این جمله است.
مردوخی با تاکید بر اینکه بهترین سیاست رفاهی، ایجاد کار و اشتغال است گفت: باید بتوانیم حامی کسانی باشیم که نمی توانند از خویش حمایت کنند، باید کمک کنیم مهارت های جدیدی را برای احراز شغل به دست بیاورند. اقتصاد و جامعه ما باید آمادگی این سرمایه گذاری را داشته باشد، تضمین حق ورود شهروندان به دنیای کار، مسئولیت کلیدی هر دنیای مدرن است. کار بهترین راه خروج از فقر است، استقلال و کرامت فرد را ارتقا می دهد، آرزوهای خانواده را محقق و سلامت و رفاه فرد را بهبود می دهد. بهترین راه برای کشور در برخورد با چالش جامعه رو به پیری این است که هرکسی که می تواند کار کند در بازار کار باقی بماند و به این ترتیب می توان کرامت بازنشستگان را هم تضمین کرد.
وی ادامه داد: پاداش مشارکتی متناسب بادرآمد ناشی از کار، جای یارانه و کمک به درآمد بیکاران جویای کار را می گیرد. برخی تصور می کنند که طرح های رفاه اجتماعی موجب می شود برخی افراد برای دریافت یارانه رفاهی حتی شغلشان را رها کنند و بیکار بمانند. برای جلوگیری از این پدیده طرفداران طرح های کارمحوری به این نتیجه رسیدند که به جای رفاه محوری و پرداخت به بیکاران می توان از طریق کارمحوری اقدام و از اعتیاد به یارانه جلوگیری کرد. اعتیاد منحصر به مصرف مواد زهرآلود نیست و از کوچکترین واحد اجتماعی یعنی خانواده تا بزرگترین آن یعنی جامعه و کوچکترین واحد اقتصاد یعنی بنگاه تا بزرگترین آن یعنی اقتصاد کلان کشور را می تواند گرفتار کند.
این اقتصاددان با اشاره به اینکه یک خانواد به دلایل مختلف ممکن است نیازمند کمک شود و بدون آن قادر به ادامه حیات نباشد گفت: این کمک به هر شکلی وقتی باید بیرون از خانواده تامین شود از سوی خیرین و دولت صورت می گیرد ولی اگر به توانمندی خانواده در زمان معین منجر نشود اعتیادآفرین و مصیبت بار خواهد بود. یک جامعه محلی نیز به دلایل مختلف از کمک های دولت به صورت یارانه برخوردار می شود که اگر کمک ها جنبه مصرفی داشته باشد و منجر به رشد سرمایه گذاری و ارتقای بهره وری نشود از مصادیق اعتیاد خواهد بود.
مردوخی ادامه داد: جامعه در سطح ملی نیز از کمک های دولت در زمان های مختلف برخوردار می شود. دولت ناگزیر این کمک ها را از بودجه می پردازد که یک علت آن نیاز عمومی جامعه است. دامنه کالای مشمول یارانه در دوران جنگ بیشتر شد و هم اکنون تعداد بیشتری از کالاها علاوه بر نان را دربرمی گیرد و مهمترین آنها انرژی است. بنگاههای اقتصادی نیز از دریافت کنندگان یارانه هستند.
وی افزود: اقتصاد ایران سال های متمادی با یارانه زیسته است و گونه های مختلف یارانه از یارانه های تولیدی تا مصرفی، مستقیم و غیرمستقیم، بنگاهی و منطقه ای را پرداخت کرده و یارانه در تاروپود فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی رخنه کرده است که این همه از برکت وجود نفت شکل گرفته که اکنون دیگر قابل دوام نیست.
مردوخی با بیان اینکه لازم است در هرحوزه سیاست های خاص همان حوزه مورد توجه قرار بگیرد گفت: برنامه ریزی و مدیریت تغییر امری ضروری است و باید در دو حوزه کلیدی رخ دهد؛ اول حذف یارانه های بنگاهی و دوم به کارگیری نیروی بیکار مثل سوخت برها و کولبرها و پرداخت مزد به جای یارانه به آنها طی زمان از این جمله هستند.
انتهای پیام