تسویه حساب با روسیه در قره باغ

علاوه بر ایالات متحده، دست های رئیس جمهور ترکیه را نیز می توان در مناقشه قره باغ دید. جمهوری آذربایجان متحد قدیمی ترکیه است و اردوغان که بر سر جنگ سوریه با پوتین، رئیس جمهور روسیه درگیر شده بود، در درگیری های اخیر بر آن شد “تا پایان” از جمهوری آذربایجان حمایت کند.

به گزارش سادس به نقل ازرویکرد”، واسیل ارنو در شماره اخیر مجله رومانی لیبرا (بخارست) می نویسد: “بعد از مواجهه اروپا با خشونت های پیش آمده در سوریه و اوکراین، اکنون این قاره با کشاکش دیگری در مرزهای خود مواجه گشته است.” در سال ۱۹۹۴، جمهوری آذربایجان در جنگ خونین دو ساله ای با همسایه خود، ارمنستان و در مناقشه بر سر منطقه “ناگورنو قره باغ” شکست خورد. این منطقه در محدوده تحت حکومت مسلمانان جمهوری آذربایجان است، اما عمده جمعیت آن را ارامنه مسیحی تشکیل می دهند. در حال حاضر این کشمکش یکبار دیگر بالا گرفته و بیم آن می رود که جنگ فاجعه باری که طی آن بالغ بر ۳۰،۰۰۰ تن جان خود را از دست داده و یک میلیون نفر آواره شده بودند، تکرار شود. هر دو طرف، دیگری را برای خشونت های اخیر مقصر می دانند. از آن جایی که در حال حاضر منطقه مورد مناقشه توسط ارمنستان کنترل می شود، این کشور مطمئنا از شروع جنگ استقبال نخواهد کرد. از طرف دیگر جمهوری آذربایجان نیز از آغاز یک درگیری جدید نفع چندانی نخواهد برد؛ زیرا با وجود تضمین امنیت ارمنستان توسط روسیه، آذربایجان هرگز قادر به شکست ارمنستان نیست. مسکو با اشاره به این موضوع که این درگیری ها دقیقا پس از بازدید الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان از آمریکا آغاز شده، این احتمال را مطرح کرد که ممکن است سازمان سیا در این توطئه دست داشته باشد.

برنارد کلاسن در مجله دای تگزیتونگ (برلین) می نویسد: “مردم آذربایجان حق دارند احساس آزردگی داشته باشند.” سالها مذاکره برای رسیدن به صلح در منطقه بی نتیجه مانده است. از طرفی، در حال حاضر ارمنستان نه تنها منطقه ناگورنو قره باغ، بلکه مناطق اطراف آن را نیز که به عنوان یک دالان “حیاتی” در نظر گرفته شده و در مجموع، بیش از یک پنجم از کشور را تشکیل داده، اداره می کند. ثروت نفتی در حال رشد آذربایجان از سال های ابتدایی دهه ۹۰، این کشور را قادر به ساخت زرادخانه ای قابل توجه نموده؛ و اخیرا علی اف در سخنرانی های خود، نطق هایی در رابطه با آمادگی جنگی این کشور بیان کرده است. او می خواهد جامعه بین المللی برای رسیدن به سازشی دوطرفه به ارمنستان فشار وارد آورند. و جامعه بین الملل باید ملزم به انجام این کار شود؛ زیرا راه حل جایگزین بسیار هولناک خواهد بود.

بورکو گلتکین پانسمن در مجله حریت (استانبول) می نویسد: “علاوه بر ایالات متحده، من دست های اردوغان، رئیس جمهور ترکیه را نیز در این توطئه می بینم. جمهوری آذربایجان متحد قدیمی ترکیه است؛ و اردوغان که بر سر جنگ سوریه با پوتین، رئیس جمهور روسیه درگیر شده بود، در طول جنگ اخیر عهد بست که “تا پایان” از جمهوری آذربایجان حمایت کند. اما واقعیت این است که شانس ترکیه برای مداخله در این جنگ در واقع صفر است و اردوغان با افزایش این امید بیهوده، دچار اشتباه بزرگی شده است. در حال حاضر، طبقه متوسط در حال افزایش در جمهوری آذربایجان به این وضعیت عادت کرده و خواستار شروع جنگی دوباره نیستند.

سیمون تیسدال در مجله گاردین می نویسد: “گرچه ناگورنو قره باغ منطقه ی کوچکی با جمعیت تنها ۱۵۰،۰۰۰ نفر است، با این حال این منطقه مدت زمان طولانی است که “نقطه انفجاری برای رقابت قدرتهای بزرگ” و تنش های قومی بوده است. در حال حاضر این مناقشه نیز مانند بسیاری از به اصطلاح “مناقشات” دیگر در مرزهای اروپا همچون ترانسنیستریا در مولدووا، آبخازیا در گرجستان، شرق اوکراین حل نشده باقی مانده است. در حالی که بسیاری از قدرتهای بزرگ جهان سهمی در این رویارویی دارند، بعید به نظر می رسد این مساله به راحتی حل و خنثی گردد.

دسته‌بندی نشده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *