عابدینی: در مسکو تیم را تنها نمی‌گذارم/ بازیکن فرانسوی از حرصش به پای من ضربه زد

مجتبی عابدینی در گفتگو با سادس درباره ی تشدید مصدومیت خود در آستانه مسابقات مسکو، بیان کرد: ابتدا باید تشکر ویژه ای از دکتر یاوری داشته باشم که یکی از بهترین پزشکان فدراسیون پزشکی ورزشی است. من قبلاً هم با او کار کرده ام و حدود پنج ماه پیش مچ پایم آسیب دید و دکتر یاوری طول درمان من را از سه ماه به ۴۵ روز کاهش داد و من توانستم به مسابقات برسم. اکنون هم زیر نظر او در حال درمان هستم، روزی دو ساعت و نیم برای من وقت می‌گذارد و تمام تلاشش را می‌کند.

او ادامه داد: مسابقات مسکو هم مهم است و ما نباید از اوج مسابقات دور باشیم. فکر می‌کنم حضور من قوت قلبی برای ملی پوشان و ترسی برای رقبا باشد. بازیکن فرانسوی از حرصش و بخاطر شکست مقابل ما آن حرکت را انجام داد و ما نباید از خود ضعف نشان دهیم. از طرفی سال المپیک است و تمام مسابقات برای ما اهمیت بسیاری دارد. ما تمام تلاشمان را انجام می‌دهم و ان شاءالله که بتوانم در این مسابقات شرکت کنم و از اوج مسابقات دور نمانم.

*به مسابقات مسکو می‌روم

عابدینی در پاسخ به این پرسش که دقیقاً چه زمانی تکلیف رفتن یا نرفتن او به مسکو مشخص می‌شود، گفت: با این وضع پایم به مسکو می‌روم چون نمی‌خواهم تیم را تنها بگذارم حالا شاید برخی‌ها بگویند چرا من به مسابقات رفته ام و چرا عملکردم به آن شکل بوده است اما من خیلی به دکتر یاوری اعتقاد دارم و او به من گفت ان‌شاءالله تلاش می‌کند من را تا چهارشنبه آماده کند. اگر شخصی مثل دکتر یاوری کنار تیم بود قطعاً ما به چنین مشکلاتی بر نمی‌خوردیم. در جام جهانی اسپانیا زمانی که مصدوم شدم پیش دکتر کره رفتم تا وسایلی از او بگیرم دیدم دستگاه‌ها و وسایلی که ما در فدراسیون پزشکی ورزشی داریم او همراه خود دارد. تازه فهمیدم چرا کره‌ای ها که در انفرادی و تیمی مدال می‌گیرند، خسته نیستند و آسیب هم ندارند چون تمام تجهیزات و دستگاه‌هایشان کامل است و تحت درمان هستند و آسیب دیدگی هم داشته باشند، رفع می‌شود.

او افزود: من، علی پاکدامن و محمد رهبری سال‌ها است دکتر یاوری را می‌شناسیم و با او کار می‌کنیم. خود من چهار دوره بازی‌های آسیایی که رفتم با دکتر یاوری کار کردم و آنجا بود. اگر مثل تیم تکواندو که دکتر رهبری که از بهترین پزشکان است، کنار تیم است و قوت قلبی برای تکواندوکاران محسوب می‌شود، دکتر یاوری هم کنار تیم ما باشد، مطمئناً ملی پوشان بهتر از این کار می‌کنند.

*بازیکن فرانسوی از حرصش به پای من ضربه زد

عابدینی در مورد چگونگی مصدومیتش نیز گفت: تیم ما و فرانسه برای کسب مقام پنجم در جام جهانی اسپانیا رقابت داشت که امتیازش برای هر دو تیم بسیار حائز اهمیت بود. تیم فرانسه در مسابقات مجارستان که فروردین ماه برگزار شد ما را شکست داد اما ما در جام جهانی اسپانیا آنچنان قدرتمند ظاهر شدیم که بازیکن فرانسوی موقع حمله از حرصش با زانوی راستش به پای من ضربه زد. با این حال من بازی را ادامه دادم چون برایم بسیار مهم بود و در نهایت فرانسه را شکست دادیم اما این مصدومیت هم برای من پیش آمد.

*سهمیه تیمی اهمیت دارد چون چهار نفر به المپیک می‌روند

ملی پوش سابر ایران در مورد انتقادهایی که برخی مواقع به نتایج انفرادی می‌شود و به نظر می‌رسد اهمیت سهمیه تیمی چندان مورد توجه قرار نگرفته است، تصریح کرد: شاید برخی‌ها متوجه اهمیت سهمیه تیمی نمی‌شوند که اگر ما سهمیه تیمی را بگیریم چهار نفر می‌توانند به المپیک بروند و ما می‌توانیم هم در تیمی و سه نفر هم در انفرادی نماینده داشته باشیم و در این صورت دو شانس در المپیک داریم اما اگر انفرادی سهمیه بگیریم یک شانس داریم. البته انفرادی هم برای ما در راس کار است و در انفرادی هم تلاش می‌کنیم. هم من هم علی پاکدامن و محمد رهبری پتانسیل گرفتن سهمیه انفرادی را داریم اما تیمی از این لحاظ برای ما حائز اهمیت است که چهار نفر می‌توانند به المپیک بروند.

* قهرمانی آسیا و جهان اوج عملکرد سابریست های ایران است

او در مورد اهمیت مسابقات قهرمانی آسیا و قهرمانی جهان تاکید کرد: مسابقات قهرمانی آسیا و جهان می‌تواند اوج عملکرد سابریست های ایران باشد چون امتیازش حتماً در رنکینگ محاسبه می‌شود و ما به دنبال این هستیم در این دو مسابقه نتیجه خوبی بگیریم. خدا را شکر شرایط تیم هم بسیار خوب است و ملی پوشان روز به روز دارند بهتر و آماده‌تر می‌شوند. درست است با امکانات کم به مسابقات می‌رویم اما ما وقت گذاشته ایم و داریم تلا ش می‌کنیم و قدر زحمات را می‌دانیم. آقای فخری شبانه روز در تلاش است و آقای باقرزاده با بودجه‌ای که ندارد و با این شرایط و قیمت‌های بلیت هواپیما تلاش خود را می‌کند و ملی پوشان هم قدرشناس هستند. همین آسیب دیدگی من شاید بیش از ۱۰ میلیون تومان هزینه داشته باشد اما دارد کارهای درمانی من انجام می‌شود تا هیچ آسیبی به تیم نخورد.

انتهای پیام