حسرت کار کردن با دنیزلی را می‌خورم/ انصاریان و نیکبخت نگذاشتند دیده‌ شوم


داربی 62

علی علیزاده می‌گوید با وجود این که او همراه انصاریان از پرسپولیس به استقلال رفته بود، اما حضور نیکبخت و انصاریان در تیم‌های رقیب باعث شده بود تا فشار کمتری روی او باشد.

به گزارش سادس، شصت و دو سرخابی‌های پایتخت نخستین قسمت از تساوی‌های متوالی و یک بر یک دو تیم بود. بازی که در آن سرخ‌ها شرایط بهتری نسبت به رقیب خود داشتند اما در پایان نتوانستند به قهرمانی برند.

نکته جالب این بازی سه یاغی بود که در دو تیم حضور داشتند. علی علیزاده و علی انصاریان که آن زمان از از کاپیتان‌های پرسپولیس محسوب می‌شد پیراهن آبی تیم رقیب را بر تن کرده بودند و علیرضا نیکبخت هم به عنوان یکی از ستاره‌های محبوب استقلال شاگرد دنیزلی در پرسپولیس شده بود. از دیگر نکات عجیب این دیدار پیراهن پرسپولیس بود که این تیم با پیراهن‌های راه راه سفید و قرمز در ورزشگاه آزادی به میدان رفت.

علی علیزاده که یکی از سه یاغی آن دیدار بود، گفت‌و گوی جالبی را با سادس، درباره آن دیدار انجام داده است که شرح آن را در پایین می‌خوانید:

* ابتدا فضای داربی که قرار بود در تعطیلات عید برگزار شود را برای‌مان توصیف کنید.

تعطیلات عید تقریباً تمام شده بود و تیم‌ها آمادگی کاملی داشتند. می‌دانستیم افراد زیادی به علت تعطیلات برای این دیدار به ورزشگاه خواهند آمد و انگیزه ما هم دو برابر بود. هر دو تیم به دنبال این بودند که عید خوبی به طرفدارانش‌شان بدهند و فاصله ما با پرسپولیس، انگیزه ما را از این تیم بیشتر کرده بود.

* سخت نبود که تنها ۴ یا ۵ روز از تعطیلات عید را استفاده کنید؟

۴ روز خوب است؛ یادم می‌آید از روز دوم عید مجبور شدیم در تمرینات حاضر شویم. جو داربی متفاوت بود و تمام بازیکن‌ها هم از خدایشان بود که بیشتر تمرین کنند تا آمادگی خود را نشان دهند و در ترکیب اصلی قرار بگیرند. تمرین‌های منجر به داربی کاملاً متفاوت بود. مثلاً یک بازیکن ۱۰ یا ۱۰۰ برابر تمرینات کل فصلش در این یک هفته تمرین می‌کرد. همین باعث می‌شد رقابت زیاد شود و فکر کنم هر مربی از خدایش است تمام بازیکنانش کل فصل را مثل هفته منجر به داربی تمرین کنند.

* خانواده از این موضوع اذیت نشد؟

اتفاقاً چرا. همیشه به من غر می‌زدند و من مجبور بودم تحمل کنم. برای ما هم سخت بود ولی نمی‌شد کاری کرد. من عادت کرده بودم؛ هم غرها را تحمل می‌کردم و هم به خاطر داربی مشتاقانه سر تمرین حاضر می‌شدم.

* شما یکی از ۳ بازیکنی بودی که در آن دیدار به تیم رقیب رفته بودی. اول بگویید استقلالی هستید یا پرسپولیسی؟

من طرفدار مس رفسنجانم. ما رفسنجانی‌ها کلاً داربی‌باز هستیم و داربی آخر برابر مس را هم بردیم. فکر می‌کنم در کل داربی باز خوبی هستم.

* جو استادیوم علیه شما، علی انصاریان و نیکبخت بود. این کارتان را سخت نمی‌کرد؟

کار من نسب به انصاریان و نیکبخت ساده‌تر بود. من با انصاریان از پرسپولیس به استقلال آمده بودیم و توجه بیشتر به انصاریان کار من را ساده‌تر کرده بود. نیکبخت هم از استقلال به پرسپولیس رفته بود و همین باعث شده بود که من اصلاً اذیت نشوم و کار خودم را انجام دهم. فشار زیادی روی این دو بازیکن بود و هواداران مدام علیه‌شان شعار می‌دادند اما من به راحتی کار خودم را می‌کردم.

* درباره بازی صحبت کنید و گل تساوی که به ثمر رساندید.

تیم ما به برد احتیاج داشت اما پرسپولیس هجومی‌تر آغاز کرد و خیلی زود به گل رسید. روی ارسال سیاوش اکبرپور توپ به پاشنه چپ پا من برخورد کرد و به گل تبدیل شد و شیث رضایی شیطنت کرد که گل به خودی شده است. البته نمی‌دانم چرا به این مسئله اصرار داشت! بعد از آن هم خوب بازی کردیم اما متأسفانه نتوانستیم برنده شویم.

* خیلی‌ها معتقد بودند که یک- یک‌ها هماهنگ شده است. آیا این مسئله درست است؟

آیا شما یک بازی پلی‌استیشن را می‌توانید خودخواسته یک بر یک کنید؟ خیلی سخت است. بازیکنان دو تیم مساوی را بیشتر از باخت دوست دارند و یک گل که به ثمر می‌رسد تیم حریف خودش را به آب و آتش می‌زند که بازی مساوی شود و دوباره بعد از آن احتیاط در دستور کار تیم‌ها قرار می‌گیرد. بازی پلی‌استیشن را یک بر یک کردن سخت است، چه برسد به داربی استقلال و پرسپولیس زدن این حرف‌ها اصلاً درست نبود و یادم می‌آید که آن زمان هم خیلی از این صحبت‌ها انجام می‌شد. این حرف‌ها تنها عایدی که داشت، افزایش فشار روی بازیکنان و کادر فنی بود.

* شما نتوانستید با دنیزلی کار کنید و به استقلال پیوستید. آیا دوباره این تصمیم را خواهید گرفت؟

نمی‌دانم ولی من از تصمیم آن زمانم پشیمان نیستم. البته حسرت کار کردن با دنیزلی را همیشه می‌خورم و دوست داشتم حداقل برای یک فصل با او کار کنم. زمانی که به استقلال آمدم، دنیزلی تازه به پرسپولیس رفته بود و نتوانستم با او کار کنم.

* شیرین‌ترین خاطره‌تان از داربی؟

من خاطره تلخ از داربی زیاد دارم (می‌خندد) ولی شیرین‌ترین خاطره‌ام همان گل مساوی است. البته بعد از آن خطای هند خیلی‌ها گفتند که تبانی کرده اما خدا شاهد است که من جزو سالم‌ترین بازیکنان هر دو تیم بودم. خوشحالم که با سه یا ۴ سال بازی در داربی‌ها و علی رغم تمام انگ‌هایی که به من چسباندند، من وجدانم راحت است. آن سالی هم که در داربی هند کردم قهرمان لیگ شدیم و فشار از روی ما کاسته شد.

* پیش‌بینی از برنده داربی ۸۹ و قهرمان لیگ برتر؟

شرایط بازی متفاوت است اما کیفیت دو تیم پس از سال‌ها با هم برابر است. نمی‌توان گفت که کدام تیم برنده است اما برنده این دیدار راه آسان‌تری برای قهرمانی در لیگ برتر دارد. البته نظر من این است که تراکتورسازی شانس اول قهرمانی در لیگ امسال است.

انتهای پیام

دسته‌بندی نشده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *