دکتر بهار حسن میرزایی در گفت‌وگو با سادس، افزود: اکثر ورزشکارانی که دچار آسیب‌دیدگی ACL می شوند، شرح حال مشخصی دارند. این آسیب معمولاً به دنبال یک ضربه مهلک به وجود نیامده و غالباً در اثر آسیب های غیر تماسی ایجاد می‌شود. ورزشکاران آسیب دیده غالباً شرح حال یک حرکت چرخشی در زانوی خود را می‌دهند. برای مثال هنگامی که بعد از پریدن روی پای خود فرود می آیند دچار چرخش در زانو می‌شوند که ممکن است صدایی نیز بشوند. البته این چرخش سبب می‌شود تا زانوی آنها سریع دچار تورم شدید شود که این تورم شدید نشان دهنده خونریزی درون مفصل است. همچنین برخی از آنها ممکن است حس کنند زانویشان طی یک حرکت رفت و برگشتی از محل خود خارج شده و دوباره سرجای خود بازگشته است. البته احتمال دارد همه ورزشکاران چنین علائمی را تجربه نکنند. حتی در برخی موارد نیز مشاهده شده که با وجود آسیبACL ورزشکار علائم خفیفی دارد. به هر صورت اگر آسیب به موقع و صحیح تشخیص داده نشود، زانوی ورزشکار دچار ناپایداری مشخص می شود.
وی گفت: به علت ساختار درون مفصلی این لیگامان، آسیب خود به خود بهبود پیدا نمی‌کند و عدم درمان منجر به ایجاد ناپایداری در مفصل و گسترش آسیب می گردد. نکته اساسی در درمان آسیب هایACLبازگرداندن پایداری زانو است. با وجودی که در اکثر فوتبالیست های آسیب دیده، مجبور به انجام عمل جراحی بازسازی لیگامان خواهیم شد، مواردی وجود دارند که می‌توان بدون جراحی آنها را مدیریت کرد.
میرزایی اضافه کرد: در مواردی که بازیکن تمایلی به انجام جراحی ندارد و یا آمادگی این را دارد که فوتبال را برای همیشه کنار بگذارد، یا مراقبت های لازم بعد از عمل را به خوبی انجام نمی‌دهد، کاندیدهای مناسبی برای انجام ترمیم جراحی این گونه آسیب‌ها نیستند.
وی یادآور شد: افرادی که دچار ناپایداری های مکرر در زانو می‌شوند یا آسیب های همراه در مینیسک دارند و یا آسیب سایر لیگامان های همراه دارند بدون توجه به نوع درمان انتخاب شده به علت آسیبی که طی این اتفاق برای زانو رخ می دهد، در خطر آسیب غضروف مفصلی و آرتروز زودرس هستند. بازتوانی این آسیب نیاز به یک برنامه جامع دارد. بازگشت سریع به ورزش قبل از رسیدن به اهداف بازتوانی کامل و قبل از دستیابی به قدرت و کنترل عصبی عضلانی مناسب ، بازیکن را در خطر آسیب مجدد و ناپایداری های بیشتر قرار می دهد.
مسئول آموزش و پژوهش کمیته پزشکی فدراسیون فوتبال خاطرنشان کرد: پروسه بازتوانی را می توان به چهار قسمت تقسیم کرد. مرحله اول شامل حمایت و حرکات کنترل شده زانو، مرحله دوم؛ تمرینات کنترل شده، مرحله ی سوم؛ تمرینات حرفه‌ای شدیدتر و در نهایت؛ بازگشت به ورزش است. هدف اولیه شامل کاهش درد و تورم و بازگرداندن محدوده ی حرکتی نرمال است. زمانی که به این اهداف رسیدیم، برنامه قدرتی پیشرونده اندام تحتانی و برنامه تقویتی تنه مرکزی آغاز می‌شوند. در کنار تمامی این موارد باید تمرینات کنترل عصبی عضلانی اختصاصی ورزش فوتبال و انواع اقسام حرکات راه رفتن و دویدن مرتبط با فوتبال به این برنامه اضافه شوند. زمانی که ورزشکار قدرت کافی را کسب کند و تست های عملکردی را به طورصحیح انجام دهد، می‌توان برنامه بازگشت به ورزش را شروع کرد.
وی افزود: در مرحله اول استفاده از مدالیته های فیزیوتراپی بسیار کمک کننده است. همچنین شروع تمرینات تقویتی عضله چهارسر ران نیز بسیار مهم است. در مرحله دوم؛ انجام تمرینات کنترل شده، برای مثال انجام پرش به طرفین با استفاده از کش های تمرینی می‌تواند توانایی کنترل سیستم عصبی عضلانی را در بازیکن ارتقاء دهد. تمرکز این مرحله به دست آوردن کنترل بدنی و واکنش های صحیح آموزش تکنیکهای پرش و فرود صحیح و تمرینات پایدار کننده است. در مرحله تمرینات شدید، تست قدرت یکی از اجزای مهم پروسه ی بازتوانی و ارزیابی پیشرفت آن است. در مرحله بازگشت به ورزش، انجام دویدن ها و حرکات اختصاصی فوتبال در زمین چمن بسیار مهم هستند. باید طی این مرحله تمرینات پرش، فرود، تغییر جهت، استارت استاپ های متعدد و … مورد آموزش و آزمون قرار بگیرند.
میرزایی تاکید کرد: انجام عمل بازسازی ACLباعث نخواهد شد که ساختار زانوی آسیب دیده به طور صددرصد طبیعی شود. با این حال اکثر افرادی که جراحی کرده اند عملکرد مناسب زانو را بدست می آورند و می‌توانند به صورت حرفه ای به ورزش بازگردند. این موضوع در سطح ورزش حرفه ای بسیار مهم است و بیش از ۹۰ درصد بازیکنان حداکثر طی ۱۲ ماه به ورزش حرفه ای باز می گردند.
وی با بیان این که مدیریت آسیب‌هایACL در فوتبالیست‌های جوان و زنان سخت‌تر است، اظهار کرد: طی سال های اخیر میزان بروز آسیب‌هایACLدر نوجوانان افزایش یافته است که یکی از علل، افزایش حضور این افراد در ورزش حرفه‌ای و عدم همکاری و پایبندی این گروه سنی به درمان است. در نتیجه این گروه سنی با داشتن آسیب های زمینه ای که هیچ وقت آنها را به درستی درمان نکرده اند، در معرض خطر بیشتر برای آسیب هستند. در گذشته توصیه می‌شد در صورت بروز این آسیب در رده سنی نوجوانان این افراد جراحی نشوند و تا زمان رسیدن به سن بلوغ حرفه خود را کنار بگذارند. علت این امر هم احتمال بروز آسیب به صفحه رشد این بازیکنان طی جراحی بود.
میرزایی با بیان این که بانوان به نسبت آقایان بیشتر در خطر بروز آسیب‌هاییACL هستند، گفت: علت دقیق و اصلی این موضوع هنوز به طور کامل شناخته نشده، اما به نظر مجموعه ای از علل آناتومیکال، هورمونی و فاکتورهای عصبی _ عضلانی در این موضوع دخیل هستند. از آنجا که یکی از مهمترین اصول درمان، پیشگیری از آسیب است، برنامه های پیشگیرانه بسیاری طی سال‌های اخیر طراحی شدند که یکی از موفق ترین این برنامه ها برنامه جامع گرم کردن الون پلاس فیفا است که توانسته تا ۵۰ درصد بروز آسیبACLرا در بانوان را کاهش دهد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: هرچند میزان بروز آسیبACL در فوتبال اندک است، اما بار این آسیب بسیار زیاد است و منجر به دور شدن ورزشکار از ورزش حرفه‌ای به مدت طولانی می‌شود.
انتهای پیام