مهاجم برزیلی پس از فتح دو جام با پیراهن بارسلونا در کوپا آمه ریکا ۱۹۹۷ درخشید و قهرمان این رقابت‌ها شد.
به گزارش سادس، نخستین و درخشان‌ترین فصل رونالدو نازاریو در سال ۱۹۹۷ رقم خورد. ستاره برزیلی که با داشتن قدرت فیزیکی، سرعت و توانایی تکنیکی از نظر اغلب افراد بهترین مهاجم جهان بود توانست در ۴۹ بازی ۴۷ گل به ثمر برساند. گل‌های او از لحاظ تیمی به بارسلونای بابی رابسون کمک کرد تا دوگانه را به دست آورد. پنالتی رونالدو برابر پاری سن ژرمن باعث شد آبی اناری‌ها فاتح جام برندگان در ماه می‌شوند. همچنین پیروزی این تیم برابر رئال بتیس با قهرمانی در کوپا دل ری همراه شد. تنها نقطه سیاه این فصل ناکامی در لالیگا بود که رئال مادرید فابیو کاپلو قهرمان شد.
رونالدو نتوانست در فینال کوپا دل ری برابر رئال بتیس بازی کند چون کوپا آمه ریکا در راه بود. تیم ملی فوتبال برزیل به او نیاز داشت. او در بولیوی خود را برای این بازی‌ها آماده کرد تا مسابقاتی را شروع کند که نامش جهانی شود. مهاجم برزیلی در جام جهانی ۱۹۹۴ و کوپا آمه ریکا ۱۹۹۵ نتوانست بدرخشد.
این دوره از کوپا آمه ریکا برای رونالدو متفاوت بود. او نخستین بازی‌اش را برابر یکی از تیم‌های مهمان یعنی کاستاریکا انجام داد و توانست دو گل به ثمر برساند. با این حال تا مرحله یک چهارم نهایی دوباره این اتفاق تکرار نشد. مهاجم برزیلی نتوانست در پیروزی ۳ بر ۲ مقابل مکزیک و ۲ بر صفر برابر کلمبیا گلزنی کند. او در بازی آخر تنها یک ساعت در میدان حضور داشت. این استراحت به نفعش تمام شد و در مرحله یک چهارم پیش از پایان نیمه نخست دو بار دروازه پاراگوئه را باز کرد. نتیجه پایانی ۲ بر صفر باقی ماند و تیم ماریو زاگالو به لطف گل‌های رونالدو به نیمه نهایی صعود کرد. در این مرحله سلسائو کار آسانی پیش رو داشت چون حریفش پرو بود. برزیل جشنواره گل به راه انداخت و با پیروزی ۷ بر صفر به فینال صعود کرد. اتفاق شگفت انگیز ناکامی رونالدو در گلزنی بود.
تا فینال برزیل همه بازی‌هایش را در شهر سانتا کروس انجام داده بود این شهر تنها ۴۰۰ متر از سطح دریا فاصله داشت. دیدار نهایی باید برابر بولیوی میزبان و در ورزشگاه ارناندو سیلس دلا پاس برگزار می‌شد که ۲ هزار و ۶۰۰ متر از سطح دریا فاصله داشت. این ورزشگاه یادآور خاطرات خوبی برای سلسائو نبود. چهار سال قبل رکورد شکست ناپذیری شان با شکست ۲ بر صفر به دلیل نبود اکسیژن به پایان رسید.
با این حال فینال ۱۹۹۷ بهتر از حد انتظار بود. رونالدو که به اندازه کافی استراحت کرده بود و برابر پرو تنها ۵۸ دقیقه بازی کرده بود برای تیم بولیوی خیلی بزرگ بود. دنیلسون با یک گل برزیل را پیش انداخت اما میزبان پیش از پایان نیمه نخست بازی را به تساوی رساند. با این حال رونالدو در نیمه دوم درخشید و نتیجه را دو بر یک کرد. گل زی روبرتو در دقایق پایانی پیروزی سلسائو را تکمیل کرد. پس از بازی رونالدو بهترین بازیکن جام معرفی شد. او با درخشش خود توانست برزیل را پس از سال ۱۹۸۹ دوباره قهرمان کوپا کند. بر این اساس رونالدو ۲۰ ساله یک فصل فوق العاده را به پایان رساند و در حالی به تعطیلات رفت که سه جام را فتح کرده بود. او توانست جایگاه مهمی در جهان فوتبال پیدا کند.
انتهای پیام