به گزارش سادس، تیم ملی والیبال ایران در سال‌های گذشته خود را به عنوان یکی از قدرت‌های برتر جهان معرفی کرد اما، به دنبال تغییر و تحولات اخیر در فدراسیون برنامه‌ریزی برای والیبال ایران دستخوش تغییرات اساسی شد. در حالی که پیش از این تیم ملی والیبال ایران با برنامه‌ریزی مناسب و انجام بازی‌های تدارکاتی خوب و آمادگی کامل پا به لیگ ملت‌ها (لیگ جهانی) می‌گذاشت، امسال اردوهای این تیم صرفاً در تهران دنبال می‌شود و خبری از بازی‌های دوستانه پیش از این مسابقات نیست.
از سوی دیگر افشین داوری سرپرست فدراسیون والیبال دریافت ویزای آمریکا برای حضور تیم ملی در دور نهایی را منوط به کسب نتیجه در دور مقدماتی عنوان کرده است. گویی مسئولان فدراسیون از همین حالا امیدی به موفقیت تیم در دور مقدماتی ندارند. او در اظهارات خود گفته است: با توجه به شرایط اقتصادی کشور منطقی نیست که ۶۰۰ میلیون تومان هزینه کنیم در حالی که هنوز صعود به مرحله نهایی مسابقات مشخص نیست.
مشکلات مالی و عدم فعالیت‌های درآمدزا نظیر تعیین تکلیف باشگاه هواداری و جذب اسپانسر از یک سو و کاهش اعتبارات وزارت ورزش از سوی دیگر موجب شده تا علاوه بر اخلال در فعالیت‌های تیم ملی بزرگسال، عملاً تیم ملی زیر ۲۳ سال و تیم ملی “ب” ایران تعطیل شوند. در این شرایط بر خلاف ادوار طلایی والیبال پشتوانه سازی مناسبی برای تیم ملی وجود نخواهد داشت.
همچنین محدودیت حضور نمایندگان رسانه‌ها به دلیل ترس از ایجاد تنش بین بازیکنان مقابل دوربین رسانه‌ها نیز حرف و حدیث‌های زیادی را پیرامون فضای تیم ملی پدید آورده است.
اما شاه بیت مشکلات والیبال در تداوم دوران سرپرستی خلاصه می‌شود. والیبال تنها فدراسیونی است که پس از کنار رفتن رئیس بازنشسته‌اش، هنوز حتی مقدمات برگزاری انتخابات را انجام نداده است. در سال قبل از المپیک فضای سرپرستی بر این فدراسیون حاکم است و هیچکس نمی‌تواند از موقعیت خود در تیم ملی و بدنه اجرایی این ورزش مطمئن باشد.
اسپانسرها حاضر نیستند در دوران سرپرستی به تفاهم نامه مشترک با فدراسیون دست پیدا کنند، حتی تعیین دبیر و نایب رئیس نیز برای این فدراسیون به بحران تبدیل شده است. چنان که انتخاب دبیر کل این فدراسیون بیش از چهار ماه طول کشید و هنوز تکلیف نایب رئیس اول والیبال نیز مشخص نیست.
در این شرایط چسباندن پازل موجود در فدراسیون والیبال مشخصاً نشان می‌دهد که فدراسیون نه تنها نمی‌تواند برخلاف چهار سال قبل موفقیت تیم ملی ایران را از یکسال قبل در انتخابی المپیک تضمین کند، بلکه با تعلل در تعیین تکلیف حوزه‌های مختلف نگرانی‌ها را از تشدید حواشی در این ورزش را افزایش داده است.
چهار سال قبل همه اهالی والیبال با هشتگ “ریو نزدیک است”، از اطمینان برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۱۶ خبر می‌دادند اما حالا به نظر می‌رسد که توکیو ۲۰۲۰ فعلاً با تداوم شرایط موجود نزدیک نیست. بهتر است مدیران و مسئولان وزارت ورزش پیش از اتخاذ سیاست‌های دراز مدت برای مدیریت فضای والیبال، قدری هم شرایط کوتاه مدت والیبال را مد نظر قرار دهند. زیرا زمان برای رسیدن به المپیک به سرعت در حال گذر است.
انتهای پیام