رئیس انجمن دیابت ایران با تاکید بر لزوم تقویت روحیه مسئولیت‌پذیری اجتماعی بویژه در بحران کرونا، بر اهمیت نذر سلامت در این دوران تاکید کرد.
دکتر اسدالله رجب در گفت‌وگو با سادس، درباره مسئولیت‌پذیری اجتماعی در برابر کرونا گفت: هرفردی باید نسبت به شغل، پست و… که به وی محول می شود مسئولیت پذیری اجتماعی داشته باشد. درحوزه سلامت ، این مسئولیت اجتماعی موضوعی وابسته به خود فرد است؛ یعنی فرد می‌داند سلامت دیگران وابسته به سلامت او خواهد بود و رعایت نکات بهداشتی از سوی او به حفظ سلامتی اطرافیان کمک می‌کند.
وی افزود: در بحران کرونا مراقبت فردی به معنای مراقبت از افراد بیشتر است. مسئولیت پذیری فرد در برابر جسم و سلامت خود، سبب احترام به انسان‌های دیگر است. زدن ماسک و رعایت پروتکل‌ها به معنای مراقبت از جسم خودمان است. فردی که مسئولیت‌پذیری اجتماعی نداشته باشد هم در این دنیا و هم در آن دنیا گرفتار است. البته نگفته نماند که مسئولیت پذیری کار ساده‌ای نیست و فقط با یک توصیه، اجرایی نمی شود. زمانی سازمان جهانی بهداشت می‌گفت اگر کشوری تعداد تحصیل کردگانش بیشتر باشد، آن کشور را می توان توسعه یافته نامید. پس از مدتی شاهد بودیم که تعداد تحصیل کرده‌ها زیاد شد اما توسعه تحقق پیدا نکرد. پس از آن، تعریف سازمان جهانی بهداشت تغییر کرد و اعلام شد که اگر تحصیل کردگان دارای مسئولیت پذیری اجتماعی باشند، آن کشور توسعه یافته خواهد شد. ذکر این مورد نشان دهنده اهمیت پایبندی بر مسئولیت پذیری است.
رجب با تاکید بر اهمیت «نذر سلامت» در ماه محرم امسال، ادامه داد: در زادگاه من، ما حدودا دو تا سه ماه است که در مورد این موضوع فکر می‌کنیم. سرانجام به این جمع بندی رسیدیم که برای حفظ بهداشت و سلامت مردم می‌توانیم هزینه‌های خود را به سمت مواردی سوق دهیم که به حفظ بهداشت و سلامت مردم می انجامد. البته لزوما نباید نذرها سنگین باشند تا صرف تهیه اقلام بهداشتی شوند، حتی می‌توان با سوق دادن نذرهای کوچک به سمت حفظ بهداشت و درمان مردم، نقشی موثر در کنترل کرونا ایفا کرد. حتی گاهی می‌توان مواد اولیه نذرها را به بیمارستان‌ها اهدا کرد.
وی با بیان اینکه هزینه‌های درمان کرونا ممکن است زیاد باشد و به سیستم بهداشت و درمان کشور فشار وارد کند، اظهار کرد: با سوق دادن نذورات به سمت تامین کالاهای بهداشتی و حفظ سلامت مردم، می‌توانیم به سیستم بهداشت و درمان کشور نیز کمک کنیم. در شرایط موجود باید با کمترین امکانات، بیشترین بهره‌وری را داشته باشیم.
انتهای پیام