علی بابایی‌کارنامی سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس در گفتگو با خبرنگار پارلمانی سادس :
کارگران در برهه های مختلف همواره یکی از ستون های ثابت و همراه در کشور بوده اند. لذا باید به اندازه سهم و نقشی که در کشور داشته و ایفا کرده اند زحمات آنان مورد قدردانی قرار بگیرد.
رسیدگی به جریان کارگری و تقویت آن می تواند منجر به تقویت کشور در حوزه های مختلف از جمله در تولید، اقتصاد و صنعت بشود.
در شرایطی که کشور مشکلات زیادی از حیث اقتصادی دارد و شیوع کرونا و تحریم های ظالمانه این مشکلات را دوچندان کرده است، کارگران بیش از هر زمان دیگری آسیب پذیر شده اند. موضوعی که حتما باید تدابیر ویژه ای از سوی دولت و مجلس برای آن در نظر گرفته بشود.
در رسیدن به اقتصاد پایدار؛ کارگر یکی از ستون های اصلی و از عوامل درجه یک تولید ثروت در کشور است که متاسفانه به طور سیستمی و غریضی به این طبقه زحمت کش جامعه ظلم می شود.
درست است که شرایط اقتصادی، تحریم و کرونا سال سختی را پیش روی کشور و دولت به عنوان بزرگ ترین کارفرما قرار داده است اما این به معنی نادیده گرفتن حقوق کارگران نیست.
خیلی ها شعار دادند که ما طرفدار تولیدیم. طرفدار کارگریم. طرفدار بنگاه های اقتصادی مملکت هستیم، ولی وقتی موقع عمل می رسد، حتی در ظاهر هم قبول نمی کنند آنچه را که می گویند.
طبیعتا هدف اقتصاد هر کشوری تولید ثروت است، اما این تولید ثروت در دنیا به صورتی است که بخش کوچکی از جوامع غربی بیشترین سهم را از ثروت می برد و سایر اقشار مردم هم به اندازه کوچکی بهره مند می شوند.
در جمهوری اسلامی ایران و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هدف فعالیت های اقتصادی و تولید ثروت در کشور، تقسیم عادلانه آن بین آحاد مردم بوده است و این موضوع و رویکرد قرار بوده دقیقا نقطه مقابل نگاه نظام سرمایه داری غرب باشد؛ اما متاسفانه هرچه جلوتر آمده ایم؛ این نگاه را فراموش کرده ایم.
در شرایطی که دولت‌ها نیز ناکارآمدی هایی از خود نشان داده اند، برخی سوء استفاده کنندگان فضا را دقیقا در راستای منافع خود دیده اند و از سفره بزرگ ملت سهم های عجیبی برای خود برداشته اند؛ این را اضافه کنید به سوء استفاده های اقتصادی نظیر بهره گیری از رانت ها، اختلاس ها و … ببینید.
اگر اینها نبود تا چه اندازه می توانستیم به سمت توزیع عادلانه ثروت ایجاد شده در کشور و منابع بین اقشار مختلف مردم به ویژه کارگران و دهک های پایین درآمدی جامعه برویم.
متاسفانه در بسیاری از موارد ما هم راستا با علم روز مدیریت در دنیا پیش نمی رویم؛ چرا که اگر اینطور بود، باید کارگرِ ماهر و نوآور را موجب افزایش کیفیت کار می دانستیم و برای آن هم هزینه می‌کردیم؛ خب وقتی چنین باشد و انگیزه بین ستون‌های اصلی تولید ثروت در کشور به وجود بیاید، چرخ‌های اقتصاد، تولید و صنعت هم راه خواهد افتاد.